The End.....

Gisteren was het al weer 4 weken geleden dat Creetje in m'n armen is ingeslapen, weg, voor altijd. Het gemis is vreselijk. In de kleinste suffe dingen in het dagelijks leven...

Gisteren heb ik ook samen met mams de as van Cree uitgestrooid in het Balijbos, op onze favo plek. Ergens op een bruggetje waar ik 's avonds vaak met haar naartoe liep. Verboden gebied, (vogelreservaat) leuk, want spannend moest het zijn! Het werd echt onze plek. Ik ging daar dan zitten, met m'n benen bungelend net boven het water. Cree zwom dan gezellig rondjes onder mij door en liep wat te tuinieren aan de kant. We zagen er al heel wat keren de zon aan de horizon verdwijnen. Ik ging er naartoe om m'n hoofd leeg te maken als ik 't druk had gehad, als ik verdrietig was, als ik blij was, of als ik gewoon even over dingen wilde nadenken. En Cree had altijd door in welke stemming ik was, ze paste haar gedrag daar feilloos op aan....

Nu zat ik daar weer, met de as in m'n handen van wat nog over was van mijn lieve wijfie... ik heb haar losgelaten in het water. Ik zal naar deze plek blijven gaan om aan haar te denken en ook weer om verdrietig en blij te zijn. De herinnering zal blijven hoe zij mij altijd weer op wist te beuren en ik hoop dat ze dat op afstand zal blijven doen....



Dag lieve Cree je was met recht m'n shadow en als ik bij ondergaande zon op 't bruggetje zit en de schaduw achter mij zie verdwijnen weet ik dat je toch 'n beetje bij me bent.....

Hier sluit dan ook het blog van Highyard Lucky's Bygget Crady, ik zal verder geen verhalen meer schrijven op dit blog.

Crematie

Morgen is de crematie van Cree en over 'n poosje krijg ik dan de as om uit te strooien in de Balij hier achter m'n huis bij haar favo bruggetje.

Vandaag een email ontvangen van dr Rutteman. Vrijdagavond hebben ze haar buik en borstholte onderzocht, het eerste resultaat was dat er wel 'n plekje in de milt was, maar te klein om hinder van te hebben. Rond de schouder en in het bot waren de veranderingen wel vrij uitgebreid.... De pathaloog heeft maandag nog verdere sectie gedaan en daar krijg ik later de uitslagen van.
Ongelooflijk dat kanker zo snel kan toeslaan. In april heb ik al die foto's van haar schouder laten maken, zag je een klein zwart vlekje en nu 3 maanden later is haar hele schouder aangetast.

En verder....., is het vreselijk stil in huis, op kantoor, in de auto. Denk ik de hele dag aan haar, bij alles wat ik doe, zit ze nog in m'n systeem, het is gewoon kut !!!
En dat zal nog wel even duren. Binnenkort krijg ik de uitslagen van de patholoog en de as uit het crematorium en daarna sluit ik dit blog.......



De laatste middag met Crady


laatste yoghurtbakje uitlikken.


en Isa & Meggy met lieve ballonnen

Dag m'n lieve schele klikobakkie...

Trusten lieverd..

Waarom jij kom ik nooit te weten,
ik wilde nog zo graag voor je zorgen.
Intens verdrietig nooit meer te kunnen zeggen;
Trusten lieverd, tot morgen!

You are so beautiful... (youtube)

Voor Crady...

Daar zit ze
Met haar natte neus
Haar mooie vacht
Zo serieus
Ze kent je als geen ander
Ze kent je door en door
Ze kent al je stemmingen
Daar heb je een vriend voor
Bij verdriet met tranen
Likt ze die af
De enige echte vriend
Die moedig is, niet laf
Die voor je wil vechten
Waar je maar gaat
Die je trouw is
En bent waar jij staat
Kijk in d'r ogen
Dan weet je wat ik bedoel
Dan weet je heel zeker
Een vriend met gevoel
Zij is jouw alles
je wil haar nooit kwijt
Maar je moet eraan geloven
Eens komt die tijd
Dan in mijn gedachten
En in mijn hart
Zal ze altijd leven
En tot die tijd
Zal ik haar alle liefde geven

Twijfel

Vandaag ging 't absoluut niet goed met Cree. Allerlei kleine dingetjes die te lang zijn om op te schrijven, maar 't gevoel komt steeds dichterbij dat ik afscheid van haar moet nemen. Om 5 uur nog even langs de dierenarts geweest om te kijken wat die ervan denkt.
Niet veel wijzer van geworden...., IK moet de beslissing nemen.... en het is zo'n mega zware beslissing. Ik zie dat ze achteruit gaat, hard achteruit gaat, m'n verstand zegt; laat haar gaan voordat ze echt veel pijn krijgt, en m'n hart wil haar niet kwijt, m'n allesie....

De hele dag heeft ze meer dood dan levend op kantoor met haar ziel onder d'r poot gelegen, wilde niet wandelen, en ik dacht, dit is het teken van haar.
Ben ik na het bezoek aan de dierenarts nog even naar het water gegaan in de Balij en dan is ze weer zo blij als 'n klein kind..... Fuck fuck ik weet 't niet.....
We zijn net weer thuis van het water feestje en nu ligt ze weer als 'n dood vogeltje heel zielig te kijken, te steunen, te kreunen....

Het voelt alsof ik een moord ga plegen, m'n hoofd barst uit elkaar, ik wil haar niet kwijt !!! Voel me radeloos, voor het eerst in die ruim 8 jaar begrijpen we elkaar niet, ik kon altijd met haar lezen en schrijven, we hadden geen eens woorden nodig om te communiceren, en nu kijkt ze me met zo'n blik aan waarvan ik niet weet wat ze bedoeld.... ik voel me schuldig.....
Wat moet ik doen lieve Cree ?

Foto

Van 1 van mijn cursisten kreeg ik vanavond een paar foto's van Crady toegestuurd die hij tijdens een les gemaakt heeft. Deze ene wil ik jullie niet onthouden, m'n schele wijfie :-)

Rex, bedankt !!

Strompelende waterrat

Gisteravond vond ik dat Cree wel weer even een duik in de plaatselijke vijver had verdiend. Het is vlak achter mijn huis, op 5 tot 10 minuten lopen. Normaal geen probleem, maar inmiddels al een hele onderneming.
Crady strompelt hier dan naartoe, op het laatst wel steeds harder, omdat ze weet waar we heengaan. Ik neem dan plaats op 'n bankje en zij speelt als een kind op het strand met schepjes, zo blij. Kijk en daar kan ik dan weer van genieten, dat zij met volle teugen geniet en haar poot even lijkt te vergeten.
Daarna moeten we nog naar huis en doen daar dan 3x zo lang over als vroeger, maar och, ik heb de tijd. Volgende keer rij ik mevrouw voor in de limousine en hoeft ze niet zo ver meer.
Het water was overigens 1 grote soepzooi, maar Cree vond het niet erg....

Zie hier hoe ze het naar haar zin heeft..

Rust

Inmiddels denk ik de gulden middenweg te hebben gevonden met Cree....

Veel rust, vaak, maar kort wandelen en 3 tramadol per dag. En dan gaat het eigenlijk nog best goed met m'n wijfie. Ze is en blijft kreupel, dat zal niet meer veranderen. Ik hoop maar dat het zo nog te doen is met de pijn. Ze oogt vrolijk, blij, eet nog goed en begroet nog steeds iedereen met 'n knuffel of schoen in de bek.
Stiekem hoop ik dat we zo nog 'n mooie zomervakantie naar Frankrijk kunnen maken half augustus... De tijd zal het leren en we leven en genieten maar met de dag, da's 't beste voor nu.

Wat is de grens ?

Het blijft me maar bezig houden.... en logisch ook ....

Nu Crady weer op 3 tramadol staat gaat het wel beter, maar ik merk aan alles dat ze pijn heeft. Ze likt nog steeds veel aan haar schouder en poot. Het lijkt mij een uiting van pijn... En daar word ik erg verdrietig van. Ik wil niet dat ze pijn heeft. Moet ik daarom nu ingrijpen ? En 'n verder nog wel redelijk vrolijke hond met goede eetlust laten inslapen?
Het idee dat de dierenarts dan hier thuis komt en ze vrolijk met 'n speeltje of schoen in haar bek de man begroet en vervolgens een spuitje krijgt, doet m'n maag omdraaien.

Maar ik zie ook dat ze pijn heeft en dat wil ik ook niet, dat verdient ze ook niet.... Oooo het is zo moeilijk. Je zegt zo "makkelijk" als het niet meer gaat geef ik haar 'n spuitje. Maar waar ligt de grens? Kon ze maar 5 minuten praten.....
Vanmiddag heb ik op de wandeling maar eens een filmpje gemaakt omdat beelden meer zeggen dan woorden.

Na zo'n wandeling is ze onrustig, weet niet goed hoe ze moet gaan liggen, hijgt veel, likt veel aan haar schouder. Uiteindelijk valt ze dan doodmoe in slaap. Maar zodra ik richting voordeur ga staat ze weer te spingen om mee te gaan.. Kut wat is dit moeilijk !!!!

Keep up the faith....

Het recept van 3 Tramadolletjes per dag en de nodige rust heeft z'n vruchten afgeworpen. Weer 'n redelijk beweeglijke woef en alle 2 een goede lange nachtrust. Wel zo bevorderlijk voor m'n looks ook.... van veel tranen en weinig slaap ga je er niet gezelliger uitzien zeg maar... We houden de moed erin, want..... opgeven is geen optie... nooit kunnen vermoeden dat die term zoveel betekenis voor me zou krijgen....

Is opgeven een optie ?

Cree en ik hebben een mega kut nacht achter de rug.......... Afgelopen woensdag heb ik haar weer mee laten doen met 'n jachttraining. D.w.z. ze heeft 3 dummy's mogen halen. Gevolg: mega kreupel. Gisteren middag werd ze al erg onrustig en vannacht kwam het tot 'n hoogtepunt.

Ze was aan het hijgen als een dolle hyena, ogen achterstevoren in haar koppie en als 'n bezetene likken aan haar schouder. Na een half uur liep het kwijl in straaltjes langs haar poot en dacht ik dat ze 'n beroerte zou krijgen van het hijgen. Ik ben op de grond gaan zitten bij haar en heb haar tussen m'n benen met haar rug naar mij toe tegen me aangedrukt met een koude compres op haar schouder. Na ruim een uur werd ze iets rustiger en hadden we weer contact. Nu werd haar koppie nat van mijn tranen, want wat moet ik nu met haar aan.... Het zachte gejank van de pijn, het onrustige niet weten waar ze het zoeken moet.... Hoe lang moet ik dit nog door laten gaan? Wanneer grijp je als mens in? Alleen door de Tramadol kan ik haar nog bij me houden, maar hoe lang nog?

Uiteindelijk is ze rond half 4 in m'n armen in slaap gevallen en ben ik ook weer in bed gedoken. Ik een hoofd vol watten vanmorgen en dikke ogen van het huilen. Zij weer vrolijk en blij alsof er niks aan de hand is! Soms zou ik willen dat mijn leven ook zo simpel is als een hondenleven, en hopen dat mijn baasje de juiste beslissing voor me zal nemen........

Comme ci, comme ca

Gisteren is Crady mee geweest naar de training van de C groep. Ze heeft een paar dummies mogen halen, was daar dolgelukkig mee, maar moet dat nu weer bekopen met veel pijn.....
Het blijft erg moeilijk om te zien dat m'n kleine wijfie last heeft van die rotziekte. Konden we de afgelopen week de medicatie op een laag pitje zetten. Vandaag maar weer even een flinke shot geven.

Ik zal moeten blijven schipperen tussen nog 'n leuk en kwalitatief goed leven en veel rust, lees saai leven.... en da's lastig kan ik je vertellen. In elk geval besloten dat ik haar nu echt niet meer laat apporteren. We houden het maar bij lekkere wandelingen en vooral veel zwemmen. Het is er het weer ook naar, dus dat komt wel goed.

Ik weet dat het straks ineens heel hard kan gaan. Volgens mij hebben we het echt in het begin stadium kunnen constateren en zit het nog allemaal in het kapsel van haar schouder. Zodra dit echter gaat oversteken naar haar botten is het einde zoek.... Tot die tijd dus maar mega veel van elkaar genieten en dat doen we dan ook. Vandaag even een rustdag, lekker trippen op de tramadol en morgen hopelijk weer 'n duik in de zee van Scheveningen :-)

Crady de slaapkoningin

Crady heeft gisteren haar diploma slapen in de auto onderweg gehaald. En met glans en wimpel kan ik je zeggen. We stapten om 11.30 uur in de camper en rond middernacht weer uit de camper en ze heeft gewoon de hele weg in coma gelegen. Op 'n enkele pitsstop na. Snel een plas en hup weer d'r mandje in. Thuis gekomen zet ik haar mand weer naast mijn bed en voordat ik m'n koffer naar boven had gedragen lag zij alweer te snurken. Ongelooflijk.

Ik kon weer eens niet naar bed en rond 02.00 uur moest ik mezelf dwingen om te gaan slapen. Misschien toch ook eens wat van die pillen van Cree "pikken" :-)

We hebben een geweldige week gehad in Alpe d'Huez. Het was toch even gokken met zoveel mensen en 3 honden in 1 chalet. Maar alle 3 hebben ze zich voortreffelijk gedragen. Niemand had last van ze. Sterker nog iedereen was dol op het 3tal. En pup Bizzy stal natuurlijk de show met haar hoge knuffelgehalte!

Ik heb Crady alles laten doen waar ze zin in had. Lange bergwandelingen, rollen in de sneeuw, zwemmen onder 'n waterval, dobberen in een bergmeer, alle trappen naar ons chalet (84) meerdere malen laten op- en aflopen, soms even op de bank liggen. Kortom het was een feestweek. Ze hield zich goed. Na 'n lange wandeling was ze wat stram, maar de volgende dag zag je er al bijna niks meer van. Ik heb toch stille hoop dat we helemaal in de beginfase van het kankerproces zitten en nog wel een paar maanden van elkaar kunnen genieten. Ik heb het deze vakantie in elk geval met volle teugen gedaan.

Me and my shadow waren samen op een onvergetelijke, beladen, emotionele, ontspannen, fantastische vakantie en dat pakken ze ons nooit meer af!!

Crady en de Alpe d' HuZes

Ik heb 'n fantastische week gehad met m'n wijfie in Alpe d' Huez. Het gaat eigenlijk best goed met haar. Door het vele bergbeklimmen en trappen lopen heeft ze 's avonds iets meer last van haar poot, maar het is te doen. Morgen gaan we weer naar huis en kan ze 'n hele dag in de camper uitrusten. Vanaf maandag begint het gewone leven weer in NL. De tramadol doet voorlopig goed z'n werk, ik geniet elke minuut van haar.

..... niet altijd goed bericht....

Ik heb lang in de ontkenningsfase gezeten. Het ging immers op het oog redelijk met Crady. Maar gisteren kwam de definitieve diagnose van het biopt binnen van oncoloog Rutteman. Het is definitief een histiocytair sarcoom in haar schouder...... Levensverwachting 3 tot 6 maanden.... Het wil nog steeds niet tot me doordringen, ik blijf 't ontkennen, blijf in wonderen geloven.... Maar vandaag kon ik er niet omheen. Ze had 'n slechte dag vandaag, ze liep erg kreupel. En dan maakt m'n hoofd overuren. Hoeveel pijn heeft ze ? Waar ligt de grens ? Als ze niet meer wil eten ? Dat kan nog wel eens lang duren bij mijn klikobakkie :-). Als ze helemaal niet meer wil lopen? Het is zo moeilijk, ze is zo hard voor zichzelf, ik heb geen idee hoeveel pijn die poot nu doet. Ze loopt er nauwelijks op, ze tilt 'm voortdurend op als ze zit..., ik weet 't niet.....

Ik hoop maar dat ze deze slechte dag heeft omdat ik haar vrijdag en zondag weer wat dummies heb laten halen en heb laten zwemmen. Ik dacht, je kan in een gouden kooi doodgaan, en niet meer genoten hebben van de dingen die je zo leuk vond of gewoon genieten to the max.
Voor dat laatste heb ik gekozen en ik hoop maar dat dat de reden is dat ze vandaag een slechte dag had. Ik heb de morfine dan ook maar iets verhoogd vandaag.

Het zullen moeilijke tijden worden. Maar ik probeer zoveel mogelijk vast te houden aan het feit dat Crady zich geen zorgen maakt over morgen, of overmorgen en dat ik dat ook niet moet doen. Leven in het NU en genieten van haar.......... Ik doe m'n best.......

Geen bericht is meestal goed bericht...

Gisteren werd ik gebeld door oncoloog Rutteman. I.v.m. 5 mei is er waarschijnlijk een beetje achterstand in de uitslagen verwerken van het biopt. Nog even geduld dus.

Maar eigenlijk kan de uitslag me op dit moment niet zoveel schelen.... het gaat goed met Cree!
Ze is vrolijk, ze loopt redelijk tot goed, ze doet alles weer wat de dokter verboden heeft, dus ik geniet van elke dag met haar. Wat de uitslag ook zal zijn, ik ga geen heftige dingen meer met haar doen. Geen chemo, geen amputatie, e.d. Het enige wat ik ermee opschiet is dat ik misschien te horen krijg of het erg agressief is en dus snel zal gaan of niet. Tot die tijd leven we bij de dag, en geniet ik elke dag van haar alsof het haar laatste kan zijn.....
We maken er dus elke dag een feestje van, en dat pakken ze ons nooit meer af !!

Zodra er meer te melden is, horen jullie ' weer.

Ziek ?? Wie, ik ???

Echt niet ik voel me kiplekker !!

Bikkeltje !

Volgens mij heeft Crady gehoord dat ik heb gezegd als ze niet beter gaat lopen, of liever gezegd, zelf weer gaat lopen, ipv dat ik haar naar de hoek van de straat moet tillen en weer terug...., dat ik haar dan moet laten inslapen...

En sindsdien is er 'n soort wonderbaarlijke wederopstanding van Crady van Driel :-)

Ok, ok, het is nog niet flitsend, ze slaapt zo'n 22 uur per dag, maar die 2 uur in totaal dát ze dan wakker is, is ze blij, vrolijk en loopt ook weer redelijk.

Verder is het dus even afwachten op de berichten van dokter Rutteman, eind volgende week. Spannend, maar we maken er 't beste van. Die bikkel van mij krijg je niet zomaar klein. Ik blijf positief denken, dan komt 't meestal goed.

Onderstaand nog 'n filmpje van de afgelopen 3 dagen waarin je ziet dat ze vooruit gaat...

Geduld, geduld, geduld...

Vanmorgen in Wageningen geweest voor onderzoek bij DE kankerspecialist. Het zal wel aan mijn aard liggen van niet lullen maar poetsen, weinig tot geen geduld etc, maar ik ben dus niet veel verder gekomen. Had gehoopt nu meer te weten.
Dhr Rutteman is een bijzonder kundig mens, maar erg lang van stof..., om een heel lang verhaal kort te maken;

Er is bloed afgenomen voor onderzoek en gebeld met het lab waar vorige week het biopt onderzocht is, om nog 'n ander onderzoek te laten uitvoeren ( iets met eiwitten en inkleuringen) Hieruit zou men vast moeten kunnen stellen welke vorm kanker het is en aan de hand van die uitslag een plan de campagne maken.

Het is me nog steeds niet duidelijk of ze nu zo kreupel loopt n.a.v. revalidatie v.d. schouderoperatie of pijn i.v.m. kanker. Weer een dosis Tramadol mee gekregen voor pijnstilling en dus geduld hebben. Eind volgende week hopen ze de uitslag van bloed en biopt te hebben.

Geduld dus...., dit zal mijn les dan wel zijn voor deze situatie. Ik hoop dat Cree 't nog een beetje volhoudt tot volgende week, veel rust en vertroetelen.., moet lukken !!

Ik hou jullie op de hoogte. Onwijs bedankt voor alle lieve mail/sms/etc, doet me heel goed.

Erop of eronder........

Dr Rutteman heeft gebeld......... morgenochtend om 8 uur moet ik Wageningen zijn met m'n wijfie.. Het wordt erop of eronder wat mij betreft. Zoals ze nu is wil ik haar niet langer laten lijden. Ik wil definitief weten waarom ze nu zo moeilijk loopt, is het de doorgeknipte pees, de artrose, of toch de kanker. Amputeren is voor mij niet bespreekbaar. Ik begreep dat je met bestralen de zaak nog 'n paar maanden kan rekken, maar ook daar zal ze pijn van hebben.
Ik zie 't dan ook erg duister in. Of er moet nog 1 groot wonder gebeuren morgen....., ik blijf positief en hoop op dit wonder.

Iedereen graag positieve energie onze kant opsturen, kaarsjes aan, fingers crossed !

Comme ci, comme ca...

Ja wat zal ik ervan zeggen....., het gaat maar 't houdt niet over.

Ze is sinds gisteren onwijs kreupel, kan nauwelijk nog overeind komen, strompelt door 't huis/kantoor, maar blijft kwispelen. En hoe moeilijk ze zich ook kan voortbewegen, pantoffels & schoenen moeten geapporteerd worden!

Gisteravond de beslissing genomen dat ik niet naar Frankrijk ga om te trainen voor m'n Alpe d'HuZes verhaal. Ik zou van woensdag/zondag met 2 fietsvriendjes naar de Alpe gaan.
Cree heeft me nu nodig, ze is nog meer my shadow dan normaal en ik kan iemand anders niet zo'n zieke hond in z'n maag splitsen, dus kogel door de kerk, ik blijf lekker thuis! Hier kan ik ook fietsen, tegen de wind in is ook 'n berg, zijn de wijze woorden van Ton :-)

Ik heb gisteren per mail contact gezocht met dr Rutteman, specialist verbonden aan Universiteitskliniek in Utrecht op het gebied van kanker bij honden. Omdat Cree geen corticosteroïden meer mag is het een beetje de vraag hoe we de pijn moeten gaan drukken.
Ik hoop dat hij vandaag de tijd heeft om mijn mail te beantwoorden.

Een greep uit de felicitaties....

Vriendinnetje Meggy....

Ik moest dit bericht even met jullie delen, het is van een maffe vriendin van Crady....

Hai lieve Cree,

Van harte gefeliciteerd met je 8^e verjaardag, helemaal leuk dat je ‘m weer thuis kunt vieren.

Ik ben speciaal voor jou die Klotenberg gaan bedwingen zodat je “moeder” op je verjaardag thuis kon zijn.

Ik heb een echte Cube-step gekocht, hoor ik er helemaal bij en hij rolt zo lekker!

Ben nu wel toe aan nieuwe slofjes, maar dat mag de pret niet drukken. Het was ook zulk lekker weer, niet té warm, heb zelfs al van die step-armpjes en -beentjes. Ik had wel veel bekijks van de mannelijke deelnemers, maar toen ze het litteken op mijn six-pack zagen was het al weer over, die van jou is wel véél groter hè!

Zeg, doe je een beetje voorzichtig met die doping, voor de rest mag je overal ge(mis!!)bruik van maken hoor!! Het is jouw feessiede komende tijd.

Hoop je gauw weer te zien en kom dan gezellig ff eten en dan kunnen we weer gezellig samen lebberen als je weer van de pap en dope af bent.

Doegie Meg

Ik ben n beetje misselijk......

Nee niet Crady, maar ik !

Ik weet niet of jij wel 'ns op je nuchtere maag pens hebt staan te pureren..., nou ik dus wel. Cree moet alles gepureerd hebben, en ze krijgt nooit brokken maar pens (Duck). Ja en dan zit er niks anders op dan de staafmixer erop.... Bleeehhhhhh zoooooo vies. Maar och, voor de jarige job heb ik alles over, dat zie je maar weer.
Cree moet overigens ook 'n sterke maag hebben, wil je deze pilen in 1 maaltijd naar binnen kunnen krijgen....


We hebben alle 2 goed geslapen vannacht. Af en toe een blik opzij, naast m'n bed en haar in het maanlicht te zien liggen met haar knuffelbeer tussen de pootjes, dat is goud waard.
En vanmorgen heeft ze me weer geholpen met aankleden. Zo'n soho hond is reuze handig. Ik ben dan op de badkamer en zij komt me 1 voor 1 hevig kwispelend m'n kleding brengen. Niet altijd in de juiste volgorde, maar och kniesoor die daar op let.

Verder ben ik vandaag aan huis gekluisterd want ze moet om de 2,5 uur eten of medicijnen of naar buiten. Drukke dag dus :-). Maar zoals je ziet, kan er wel wat opgeruimd worden in de tuin, dus mevrouw zal me moeten helpen met het tuinwerk, jarig of niet!!

Me and my shadow herenigd !

Rond 18u stond ik vandaag weer in de kliniek in Amsterdam. Dit maal om m'n shadow op te halen. Uiteraard nadat ik 'n vette rekening had betaald, ik had er 2 leuke Cubes (racefiets) van kunnen kopen, laten we het daar op houden... Maarrr wat weegt er nu op tegen de onvoorwaardelijke liefde van Creetje. Niets!! Ze was zo door 't dolle heen toen ze me weer zag, ik moest haar echt even tot de orde roepen want ze zou bijna in een stuip terecht komen.
Na een lange uitleg wat mij de komende dagen als Zuster 3Ly allemaal te wachten staat en uitleg over de vele medicijnen mochten we dan eindelijk naar huis.

Thuis gekomen maar even een schema gemaakt voor de medicijnen, want mevrouw moet zo'n beetje ieder uur wat. Haar ontbijt/lunch/diner heeft ze graag in 5 porties geserveerd, en alles gepureerd als 'n papje.
Ik denk dat ik haar kostgeld ga verhogen, dit wordt echt gekkenwerk de komende 10 dagen!!!

Toen ik net 'n poging deed om iets eetbaars voor mezelf te maken in de keuken, zat ze wel weer vertrouwd achter me, dat doet me goed. Dat was afgelopen woensdag/donderdag wel anders...
Verder is ze nu erg rustig en een beetje down. Maar ik denk dat ze doodmoe is van haar CliniClown act in de kliniek en het vele janken. Hopelijk is ze morgen weer 'n beetje tot rust gekomen en kunnen we 'n normaal patroon oppakken.

Gelukkig is ze al met pensioen en hoeven we ook geen shows meer te lopen, ik denk dat ik haar dan in de categorie Chinese Naakthond had in moeten schrijven :-)

Kale schouder van de operatie van vorige week.

Kale buik van de operatie van afgelopen donderdag.

De fikse snee met oplosbare hechtingen.

kale voorpoot van het infuus van 2 operaties..

Afijn, ik ben weer blij dat ze thuis is, we gaan veel quality time pakken samen en hopelijk is ze gauw hersteld van de buikvliesontsteking en alle andere ellende in en aan d'r lijfie.

Cree naar huis??

Net gebeld met de kliniek. Ze mag waarschijnlijk wel naar huis vandaag. 't Gaat op zich goed met m'n dappere Dodo, of zoals vriendinnetje zie : de Clini Clown :-), maar ze zitten een beetje met de medicatie. Het liefst willen ze die nog 'n poosje via het infuus geven en niet via tabletvorm. Daar zal 't dus 'n beetje vanaf hangen.... Ik hoop maar dat ik haar vanavond weer naast m'n bed in haar mandje heb liggen, dat zou fijn zijn.

De pest in ....

Cree heeft 't niet naar haar zin in Amsterdam. Zo hond zo baas, ik heb ook 'n pesthekel aan de hoofdstad van ons land :-)
Ze zet nog steeds de hele kliniek op z'n kop. Om de 2 uur laten ze haar eruit, gaan even met haar lopen. Vervolgens laat ze zich gewillig door iedereen knuffelen en helpt met opruimen in de kliniek door alles wat los en vast zit te apporteren. Behulpzaam zijn, lijkt ze te denken, dan hoef ik misschien dat hok niet meer in.... Het gaat dus goed met de schele!!

Omdat het beter is om de medicatie via het infuus te krijgen houden ze haar daar. Die troep weer door haar maag/darmen is nu even niet aan te raden. Morgenochtend rond 10 uur krijgt ze haar laatste shot via het infuus en dan mag ze eind van de ochtend waarschijnlijk weer naar huis. Ik verheug me er al op. Zo'n lege mand en eenzame knuffel beer hier in huis geeft 'n droeve aanblik.

Nacht goed doorgekomen.

Het gaat gelukkig weer iets beter met m'n Dappere Dodo. Ze is de nacht goed doorgkomen. Althans..., zij wel, ze heeft er 'n feestje van gemaakt en iedereen wakker gehouden. Ja..., zet 'n Van Driel niet in 'n kooi (bench), dat vinden ze niet fijn..., ze heeft dus de hele nacht zitten janken. Als het verplegend personeel haar eruit haalde begon ze iedereen af te likken en de Crocs van de chirurg te apporteren :-)

De pols, bloeddruk, temperatuur is goed. Ze dinkt en mag tot morgen nog niet eten, dat zal ook niet meevallen voor m'n Klikobakkie.

Ongelooflijk hoe 'n dood vogeltje zoals ze gisteren was zo snel na de operatie weer zo blij, vrolijk en aktief kan zijn.

Dat is ook 't gevaar, ik zal haar moeten afremmen!

Het is wel erg heftig wat ze allemaal voor d'r kiezen heeft gekregen de afgelopen week;

• op dinsdag narcose voor de tig duizend röntgenfoto's van haar poten en overzichtsfoto.
  
• op donderdag onder narcose voor de schouder operatie, pees doorgesneden.
  
• op woensdag doodziek en allerlei onderzoeken, echo, röntgen, slang in d'r maag, etc etc.
  
• op donderdag weer onder narcose en hele buik open om darmperforatie te fixen

Volgens mij doen wij mensen dat zo'n beestje niet na, om dan nu al weer zo vrolijk te zijn. Ze zijn écht ongelooflijk!!

We blijven dus positief hier en met die kanker gaan we 't wel weer zien. OPGEVEN IS GEEN OPTIE is mijn motto sinds de Alpe d'HuZes en het lijkt erop dat Crady dat ook in haar flaporen heeft geknoopt.

Doodziek....

Vanmiddag na een lange nacht en zo nodig nog langere ochtend met een zwaar zieke hond terug naar de kliniek. Het enige wat ze nog kon was hoekig met stramme pootjes en een bolle rug staan.

Op de echo zagen we meteen dat er vocht en lucht in de buik zat, dit duidt op een perforatie. Meteen naar de OK en buikje open.

Hier werd een zweer in de darm gevonden ter hoogte van de 12vingerige darm/overgang maag. De darm was geperforeerd, maag inhoud in darm/buik gekomen en hierdoor een buikvliesontsteking. Geen wonder dat ze zooooo ziek was, de arme ziel.
Het stuk darm met de zweer kon niet weggehaald worden omdat dit op een overgangsstuk zit. De darm is dus weer dichtgemaakt en een ander stuk darm is er tegenaan/overheen genaaid. Dit om het sterker te maken en sneller te laten genezen.
Ze moet de komende 48 uur in de kliniek blijven aan het infuus en deze tijd is cruciaal. Het is niet te hopen dat er nog meer zweren zitten die gaan springen..., want dan is t einde verhaal...

Deze aandoening heeft ze overigens gekregen door de vele medicijnen die ze de afgelopen tijd heeft gehad, en dat doet me nog wel 't meeste pijn, door menselijke fouten heeft zij nu zo'n pijn, pfff.

Maar het is een strebertje die Woeff van mij dus ik heb er alle vertrouwen in dat ze dit weer gauw te boven gaat komen.

En dan is er verder nog 't volgende probleem....het biopt uit haar schouder heeft uitgewezen dat het een Synoviaalcel sarcoom is. Google zegt hierover : Deze tumor komt zelden voor en gaat uit van de weke delen voornamelijk rondom de grotere gewrichten zoals de elleboog, de knie en de hak. Door uitbreiding naar de aangrenzende botten kunnen deze oplossen. Het is dus geen primaire bottumor, maar het klinische beeld lijkt hier veel op. De honden hebben last van een langzaam verergerende kreupelheid en kunnen stoppen met eten en vermageren. Het aangetaste gewricht wordt warm en dik en bij beweging van het gewricht is het voor het dier extreem pijnlijk.

Feit is dat ze niet veel pijnstilling meer kan verdragen, dus hoe we hier mee om moeten gaan is van latere zorg. Eerst maar probleem per probleem aanpakken. Ik ga veel quality time met m'n wijfie pakken de komende tijd.

Ik ga nu proberen te slapen en ik bedank iedereen voor z'n lieve sms/mail/telefoon etc. En Do & Do speciale dank aan jullie voor het bijstaan van deze wandelende zeef. Het gaf enorm veel steun om jullie erbij te hebben. Kusss

Rumoerige nacht

We hebben alle 2 slecht geslapen. Crady was erg onrustig en ik daarom ook. De pillen Tramadol beginnen nu te werken en ze is suf en doods.
Net moesten we de tuin in rennen omdat ze diarree had. Ze staat je dan zoooo verschrikkelijk zielig aan te kijken, nog steeds helemaal stram met hoge rug. Afschuwelijk hoe m'n Allesie in een uur tijd zo ziek kan worden en hard achteruit gaat.
Vanmiddag om half 3 weer terug naar Amsterdam. Ik hoop dat ze nog iets voor haar kunnen doen....

Shitzooi

Ik had 't bericht van vanmorgen nog maar net online gezet of Crady staat met een hoge kattenrug naast m'n bureau hevig te piepen en begint te braken. Ze was aan het shaken over d'r hele lijf, kon nauwelijks meer lopen, staart tussen de benen, poep houding, paniek dus.
M'n baas erbij geroepen, m'n autosleutels in zijn handen geduwd, Crady opgepakt en de auto ingedragen.

Bij de dierenarts dachten ze aan een maagtorsie. Blok in d'r bek, slang door het gat wat in het blok zat, zo d'r maag in. Proberen in de maag te komen en deze leeg te zuigen. Overigens nog 'n heel primitief goor klusje. Er kwam niks meer, maar Cree werd steeds zwakker en het piepen van de pijn ging door merg en been. Infuus erin, gebeld met spoedkliniek in Amsterdam en met infuus en al met 180km p/u naar A'dam... Onderweg belde Maarten Kappen met de uitslag van het biopt uit d'r schouder...... Ook foute boel. Een sarcoom in het kapsel van de binnenkant van het gewricht....

In Adam aangekomen een echo maken, was geen torsie op te zien, wel vocht in d'r buik. Een spuit in d'r buik en daar kwam vocht uit.
Toen naar de röntgen. Foto's van d'r buik, was ook gen kanteling op te zien. Wachten op de internist. Het was inmiddels 1 uur en ik kon pas om 4 uur terecht..... Samen met Cree in zo'n bench gaan zitten, met d'r infuus met inmiddels ook pijnstillers. Ze bleef onrustig op m'n schoot liggen bibberen en zachtjes janken van de pijn, pfff wat doet dat pijn zeg, je voelt je zo machteloos.
Domencia gebeld, ik zag 't allemaal even niet meer zitten. Die ging meteen oppas zoeken voor de pups en kwam naar me toe, de schat.
Om iets over 4en kwam de internist. Ik het verhaal verteld over de sarcoom en vanaf toen kon ik 't niet meer volgen. Ik was blij dat Do erbij was en nog wat slimme vragen kon stellen. Het werd een verwarrend gesprek, althans voor mij. Ik had 't idee dat ik ter plekke moest beslissen of ik haar in liet slapen of niet. Ik begreep er niks van, ze moesten toch eerst kijken wat er in haar buik aan de hand was ?
Besloten werd om een foto te maken van haar longen om te kijken of daar uitzaaiingen waren.., niks te zien. Het enige wat ze gezien hebben is een verdikte alvleesklier. Die kan ontstoken zijn en daar kunnen ze zo'n pijn van hebben. Afijn om 'n lang verhaal korter te houden...
Ik heb haar mee naar huis genomen met morfine en morgen om 3 uur zijn we terug voor 'n punctie in haar alvleesklier. Maarten belde vanavond nog en die gaat morgenochtend met Amsterdam bellen om het precieze rapport van de patholoog door te geven.

Op dit moment ligt er een redelijk rustig hondje naast me in haar mandje. Ik slaap op de bank vannacht bij haar, ik ga haar niet naar boven sjouwen. Ik stop er zo nog wat morfine in en dan maar hopen dat we een rustige nacht hebben en ze morgen iets voor haar kunnen betekenen....

Wordt vervolgd....

Rustig, peaceful, easy, tranquille, ruhig...

Ik kan het in nog 10 talen tegen Crady zeggen, maar 't is gewoon erg lastig om haar rustig te houden. Na de vorige operatie heb ik haar iets te snel weer los laten lopen. Deze keer wil ik haar echt 6 weken aan de lijn houden.... Dat gaat niet meevallen, dat weet ik nu al. Het lijkt wel een briesend Friesch paard dat met de poten hoog opgetrokken naast me danst.
Via via ben ik nog even opzoek naar zo'n stomme uittreklijn, dan kan ik haar ietsie meer vrijheid geven.

Als het goed is krijg ik vandaag bericht over de "hapjes" biopten die afgenomen zijn, spannend toch weer.....

Zal vanmiddag nog even een fotootje maken van mevrouw met haar oorlogswond :-)

Creetje geopereerd !

Nou we zijn weer terug. Heftig dagje weer, zo moet ik er niet teveel meer krijgen, want dan kan de kapper 't echt niet meer bijhouden met grijze haren camoufleren :-)

Het verhaal is weer anders geworden..... Het stukje bot wat zichtbaar was op de foto, blijkt vast te zitten aan haar schouder en kon niet het euvel zijn van de kreupelheid volgens Maarten.
We zagen wel weer de vele artrose en een zwaar gefrustreerde pees. Een chronische ontstoken pees en pees-schacht. Besloten is om de pees door te snijden. De spieren die eromheen liggen gaan 't nu overnemen.

Cree klaar voor de operatie.

Er zijn wel wat hapjes weggenomen van de artrose voor controle (biopt). Daar krijg ik uiterlijk woensdag de uitslag van. Op die manier kunnen we vaststellen of de artrose door ouderdom/gebruik komt of dat er een ziekte, zoals bijvoorbeeld reuma aan ten grondslag ligt. Dit is niet zeer waarschijnlijk omdat dan andere gewrichten ook zeer waarschijnlijk aangetast zouden zijn. En op die tig foto's van van de week is te zien dat alle gewrichten er verder puntgaaf uitzien. Dus weer even wachten op de uitslag van het biopt. En ondertussen revalideren.....



Op het moment is ze nog erughhh zielig, van die hang oogjes. Maar ik zat net 'n boterham te eten en toen werd ze wel wakker en keek me weer met trouwe oogjes aan : " baas ik lust ook wel 'n hapje! " . Gelukkig, ze is nog steeds m'n ouwe kleine schele klikobak. Als ze niet meer wil eten weet ik dat 't over en sluiten is :-)
Maar we wachten nog even tot vanavond uurtje of 8 met eten, sorry Cree....


update 19.00 uur:
Lees nu 't verslag van vandaag pas ( brief )... voor wie het interessant vindt en er iets van begrijpt...

Verslag scopie schouder:
Enorme arthritis, subscapularis pees aangetast, biceps pees enorme reaktie. Achterrand humerus enige chondroaplasie. Geen los fragment in het gewricht, wel arthrotische achterrand aan schouderblad. Biopten genomen van het kapsel op verschillende plaatsen om arthritis nader te onderzoeken. ( ddx. autoimmuun, neoplasie, arthrose).
Bicepstenotomie verricht.

De patiënt heeft net iets gegeten. Bij de woorden " happies doen " werd ze spontaan wakker en kon wonderwel goed lopen
Drinken gaat ook prima, en plassen... och dat laten we vandaag gewoon lekker lopen...., nou vooruit dan maar

Operatie Crady

Donderdag, overmorgen dus, om half 9 staan we weer in Eersel voor de operatie aan haar schouder. Hopelijk kan ze daarna dan eindelijk van haar welverdiende ouwe dag genieten en weer heerlijk door de Balij crossen !

Wachten...., deel 2

Nooit geweten dat 'n uur zo lang kan duren...., en dat je zoveel nare gedachtes de revue kan laten paseren....., en zoveel tranen kan produceren....

Om 10.45 uur was ik weer terug in de praktijk om m'n wijfie wakker te maken. Ze droegen haar net naar de recovery kamer. Of ik maar even mee kwam, dan keken we eerst naar de foto's, zij sliep toch nog.

De jonge enthousiaste dierenarts (DA) begon vlot te babbelen en toverde een palet aan foto's op het scherm, het begon me te duizelen. De medische termen vlogen me om de oren, "en kijk, hier zie je over het algemeen uitzaaiingen, in de longen, luchtwegen, bla bla, uitzaaiingen, bla bla bla , uitzaaiingen". Ik hield het niet meer, en gooide in de groep, "Heeft ze nu kanker ja of nee ?"

"Nee dat was 't niet, wel iets anders, maar dat laat ik je zo zien....." Nog 300 foto's ( voor mijn gevoel dan ) en veel latijnse woorden... en eindelijk kwamen we bij de schouderfoto, die wel 'n kopie leek van de foto die al in oktober 2009 is gemaakt..., waar het allemaal mee begon zeg maar.

oude foto uit oktober 2009, let op kleine cirkel.

"Kijk hier", zei de nog immer enthousiaste DA, "dit stukje bot daar moet ze heel veel last van hebben. Zelfs tijdens de röntgen sessie door de narcose heen trok ze nog met haar poot terug, dus 't is écht heel pijnlijk !" Ja vertel mij wat. Ik ben nu bijna 8 jaar, ofwel 96 maanden, ofwel 2920 dagen, ofwel 70080 uren samen met deze schat, dus ik zie heus wel dat ze bijzonder veel pijn heeft !!

Afijn, moraal van dit verhaal, luister naar je hart, naar je 1ste ingeving. Ik heb namelijk bij de operatie waarbij ze het grote stuk bot hebben weggehaald al geroepen; "enne, dat andere stukkie, moet dat niet weg?" Neeeee, daar zou ze vast geen last van hebben. Een half jaar verder, blijkt nu dat ze toch weer onder 't mes moet en dat stukkie er toch uit moet. Balen, had ook in 1x gekund denk ik dan.

Maar goed ik ben blij dat ik naast de 3.400.325.000 foto's die ik al van Crady d'r buitenkant heb, nu ook nog 600 röntgenfoto's heb om in een lijstje aan de muur te hangen en het duidelijk is wat er aan de hand is.

***GEEN KANKER*** dat is wel duidelijk geworden, alle botjes, luchtwegen, organen zien er piekfijn uit. Voor de fokker ook nog wel fijn om te weten dat de ellebogen er supergaaf uitzien. Dus ik zou zeggen, op naar de volgende operatie.

Alle vriendjes, vriendinnetjes, mams, theo, sms-ers, emailers, twitteraars, bedankt dat jullie me weer door deze zenuwslopende ochtend heen getrokken hebben. Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, dat is wel weer duidelijk geworden.

THXX 3Ly en een nog beetje groggy Crady

Wachten....

Wachten op de narcoseprik voor de röntgenfoto's

Crady is op dit moment bij de dokter. We hebben haar net onder narcose gebracht en ze gaan haar pijnlijke én goede schouder + alle 2 d'r ellebogen uitgebreid op de foto zetten.
Ik hoop zo dat nu duidelijk gaat worden waarom ze met de dag kreupeler gaat lopen.
Was er eerst de euforie van geen botkanker...., nu denk ik, als dit ons voorland is..., 3x per dag naar de hoek van de straat om je behoefte te doen en verder niet meer kunnen rennen en springen..., dat is 't ook niet.
Het moment dat ze haar onder narcose brachten was al vreselijk, dan kun je mij echt wegdragen. Alles spookt weer door je hoofd, een hoofd wat bijna uit elkaar barst van de koppijn na een slapeloze nacht. Nog half uurtje wachten en dan bellen ze me, dan race ik naar de praktijk en gaan we haar wakker prikken. Ik ben er dan gelukkig bij als ze weer wakker wordt. En dan maar hopen dat de DA een diagnose heeft. Wat het ook is, ik wil duidelijkheid, deze onzekerheid en m'n wijfie zien pijnlijden dat is killing !

To be continued....

Weer foto's maken...

Toen ik vandaag thuis kwam van 'n ritje fietsen was 't even helemaal mis met Cree. Ze kon nauwelijks meer lopen. Had allemaal roos op d'r koppie, iets wat ze altijd heeft als ze stress heeft. En ze had zichtbaar pijn. Ik naar kliniek van Maarten gebeld, helaas hij was er niet en ook niet te bereiken ivm congres in buitenland. Toen m'n eigen dierenarts hier in Zoetermeer gebeld. Ik mocht meteen komen.
Hele verhaal verteld, van operatie, wel kanker, geen kanker, artrose, etc etc. Temperatuur opgemeten, aan d'r poot trekken en draaien, grommen, en daarna de DA aflikken :-)
Besloten om de pijnstillers die ik al van Maarten per post had ontvangen, iets op te hogen en maandag foto's te maken van alle 2 haar schouders en ellebogen.
Verder mag ik haar tot die fotosessie alleen aan de lijn uitlaten en zoveel mogelijk rust geven.

Ik ben zo blij dat ik geen moeder ben! Het zien van de pijn bij Cree gaat me al door merg en been, laat staan dat het je eigen vlees en bloed is. Al voelt het wel alsof ze m'n kind is :-)

Nou ik hoop dat ze bij Proteq nog kunnen lachen als er weer 'n nota van ons komt. Ze zullen zich wel afvragen of ik haar als fotomodel aan het klaarstomen ben met al die foto's.
Ik hoop dat we maandag weer iets meer weten van die foto's. Je blijft twijfelen is het misschien toch kanker ? Maar goed als dit het beeld is bij artrose, dan weet ik niet of ik hier blij mee moet zijn. Een hond die zich amper kan en mag bewegen is ook niks. Nu maar hopen dat die medicijnen iets gaan doen en verder veel vertroetelen.

Niet tevreden...

Het gaat niet echt lekker met m'n wijfie. Ze blijft maar kreupel lopen en eigenlijk wordt het met de dag erger. Zo erg zelfs, dat ze de afgelopen 2 dagen tijdens het wandelen nauwelijks bij mij weg te slaan is. Ze sjokt wat naast me. Blijft af en toe staan met zo'n blik in d'r ogen van, ik wil wel, maar ik kan niet. Het is net of het erin schiet (waarin weet ik niet, maar hoe omschrijf ik 't anders?). En dan ineens gaat 't weer even en hobbelt ze een paar minuten....

Gisteren Maarten maar een mail gestuurd met m'n verhaal. Binnen 't uur belde hij me al op. Alles uitgelegd. En dat ik niet tevreden ben over de Cortaphen Forte. Ze gaat er onwijs van hijgen en wordt er incontinent van. Niet dat ik dát erg vind, maar zij kijkt er zo beteuterd bij als ze weer drijfnat wakker wordt in haar mandje.
Er kwam toch ook weer wat twijfel bij Maarten na mijn verhalen, de vlag mag nog niet in top zei hij...
Vandaag nieuwe pillen gekregen waarvan ze als het goed is niet incontinent zal zijn. Ik hoop toch wel dat ik haar nog 'n leven kan geven met kwaliteit. M'n hoop is nu gevestigd op deze pillen zodat ze in elk geval weer een beetje kan lopen.

Hè verdorie, 't blijft tobben met m'n meisje, en dat maakt me verdrietig.

Mevrouw maakt het zich gemakkelijk

Onlangs was Crady 'n weekje te logeren bij de Golden Boys, Ailigean, Yonick en Lachlann. Van de week kreeg ik de foto's...., mevrouw heeft het naar haar zin gehad, zo te zien :-) Ik hoop dat ze nog terug mag komen eind april....

Hey snotneus, wat mot jij op mijn bankie ?

Ik wil hier languit kunnen liggen!

Kijk die "ouwe" Alk, die snapt het tenminste :-)

Verder ben ik niet echt tevreden met haar pootjes... Ze is nu 'n week of 3 van de medicijnen af en begon weer behoorlijk kreupel te lopen. Ik neem aan dat ze dan pijn heeft en dat vind ik niet nodig. Dus begon ik deze week weer met de medicijnen. Ik dacht ik doe 't rustig aan, 1 pilletje per dag, en ik kan 't altijd nog opschroeven. Pluspunt is dat ze niet meer kreupel loopt, maar nadeel is dat ze haar urine laat lopen. Elke nacht word ik wakker als zij ook wakker is geworden omdat ze de boel heeft laten lopen en als 'n geslagen hond naar beneden gaat. Hup er achteraan, even naar buiten laten en vervolgens met de pettowel haar achterkantje weer droog maken. Het is zo zielig hoe beteuterd ze er dan bijstaat. Ik ga het pilletje nu maar eens 's morgens geven, kijken of ze dan 's nachts droog kan blijven.
Ik probeer me verder maar geen zorgen te maken en ga ervan uit dat het door de artrose komt dat ze kreupel loopt.

Crady @tour

Het is druk op het moment in Cree d'r leventje. Omdat baaslief veel moet fietsen, is er niet altijd tijd voor Creetje. Dussss, veel logeerpartijtjes.

Was ze onlangs een weekje bij haar Golden vriendjes, vanavond gaat ze 'n nachtje bij mijn vriendin Marja slapen. Zaterdag gaat ze dan weer voor 'n nachtje naar Annelies. En naar ik vernomen heb, op zondag naar de Flatcoatfundag...., zal mij benieuwen wat dit gaat worden....

Half april gaat ze 'n weekendje naar m'n collega/vriendin Marlous.

Er staat dus voortdurend een koffertje met riem, voerbak, koekjes en knuffel in de gang voor als mevrouw uit logeren gaat.

Ikzelf heb 't hier af en toe best moeilijk mee, maar ik geloof dat Cree 't allemaal wel best vindt.
Als je er af en toe maar 'n koekje in stopt en een aai geeft dan is 't al gauw goed.

Cree op kantoor, wachtend op 'n koekje :-)

Maaarrrrr straks op 29 mei dan gaat ze lekker een week met mij mee naar de Alpe d'Huez, dan kan ze met eigen oogjes zien waarom de baas toch zoveel weg is geweest.

Bevalling

Vriendinnetje Zelda is donderdagavond rond 23.00 uur begonnen met de bevalling van haar nestje. In hoog tempo werden er 10 puppies uitgeperst. Echt een wereld prestatie hoor.
Het is nu 3.15 uur en de stand is 6 teven en 4 reuen. Voorlopig gaat alles voorspoedig.

Het is nu half 7 en de eindstand is 8 teven en 5 reuen. Een prachtig nest, en Zelda doet het voortreffelijk !! En Domenica & Hans zitten te glunderen.

Wonder !!!

Vandaag moest ik terug naar Maarten Kappen in Eersel. We gingen weer 'n röntgenfoto maken van haar schouder. Het ging de laatste paar weken ineens heel goed met Cree. Ze liep niet meer kreupel, we hebben de medicijnen afgebouwd tot zelfs de afgelopen 2 weken niks meer, alleen wat homeopatische middeltjes... Dus ik had goede hoop.

Maarten heeft m'n relaas aangehoord en we besloten snel foto's te maken. En wat denk je.... het bot ziet er ineens mooier, gladder, strakker uit. Bijna geen witte/zwarte vlekken meer. We stonden voor 'n raadsel. De oude foto's ernaast en ja hoor, i.p.v. een verslechtering zag het er allemaal beter en rustiger uit. Maarten kan dit alleen verklaren dat het toch de artrose is geweest die we gezien hebben. En artrose heeft ze, dat hebben we gezien toen ze open lag voor haar schouderoperatie!
Waarschijnlijk is ze door de ontstekingsremmer beter en meer gaan bewegen en daardoor is de botstructuur beter geworden. Mooi nieuws dus, GEEN BOTKANKER !!
Mijn dag kan niet meer stuk. Alpe d'huZes minded dacht ik wel meteen, dat gaat je geld kosten meneer de dierenarts, hahaha. Maar Maarten kwam zelf al met het idee om mij te gaan sponsoren in de strijd tegen kanker (bij mensen voor het KWF). Dus zo werd het 'n nog mooiere dag. Crady gezond en een donatie erbij voor de AD6. Super !!!


Uiteraard is het nu meteen afgelopen met het luxe verwen leventje van Crady. Vanavond verhuisd ze weer naar de schuur, gewoon aan de ketting op water en brood. Niks meer op de bank of lekker in haar mandje naast mijn bed :-)

Zwaan kleef aan...

De medicijnen nog niet ontvangen..., ze loopt nog steeds kreupel en is erg zwaankleefaan-erig.

Woensdag nacht is ze 'n nachtje bij m'n baas blijven slapen, heeft ze al eens vaker gedaan, toen ging 't goed, maar nu niet. Ze heeft Kees de halve nacht wakker gehouden met piepen en onrustig gedrag. Op straat besnuffelde ze elke auto en keek paniekerig om haar heen, duidelijk op zoek naar mij.. De volgende ochtend op kantoor vrat ze me bijna op.
Ook op kantoor ligt ze nu bijna de hele dag onder mijn bureau ipv ergens lekker in 'n stoel.
Geen idee wat ik van dit gedrag moet denken...

Volgende week vrijdag ga ik 'n weekje op trainingsvakantie naar Mallorca. Ik hoop dat ze het bij Rob & Beatrice als vanouds naar haar zin zal hebben. Hier is ze al veel vaker geweest en meestal kwam ze daar binnen. Liep regelrecht naar de keuken en plofte daar op het bankje om er vervolgens alleen af te komen voor eten en een wandeling. Ik hoop dat het ook nu weer zo zal gaan.

Pillen op - weer kreupel....

Afgelopen maandag waren de medicijnen op. Ze krijgt nog wel homeopatische middelen maar vanaf vandaag begint ze dus toch weer kreupel te lopen... hmmmm.
Maarten maar weer even gebeld en gevraagd of ik nog wat van die pillen mag hebben voor m'n meisje. Want weten dat ze ziek is, is 1, maar het ook nog zien dat vind ik niet zo fijn.....

Wordt vervolgd.

My Queen.

Need I say more ?

Stomme beker! Als je er geen koekjes in doet vind ik er écht niks aan hoor !!!





Co Antonisse Wissel bokaal voor best werkende hond op Workingtesten.

1. 1976 - Swallowfligth Black Adventurer
2. 1977 - Wizardwood Chough
3. 1978 - niet uitgereikt
   
4. 1979 - Arwen v.d. Helmarborg
5. 1980 - Britannic Black Zonar
6. 1981 - Anwar v.d. Helmarborg
7. 1982 - Anwar v.d. Helmarborg
8. 1983 - Anwar v.d. Helmarborg
9. 1984 - Heer Olaf v.d. Helmarborg
10. 1985 - Joep van de Geuren
11. 1986 - Anwar v.d. Helmarborg
12. 1987 - Javelins Castle's Andeman Eagle
13. 1988 - Javelins Castle's Andeman Eagle
14. 1989 - Heer Olaf v.d. Helmarborg
15. 1990 - Rushwood's Torjes Spot
16. 1991 - Olaf's Brent of a Quiet Spot
17. 1992 - Olaf's Brent of a Quiet Spot
18. 1993 - Olaf's Brent of a Quiet Spot
19. 1994 - Ymbro van de Menninge
20. 1995 - Olaf's Brent of a Quiet Spot
21. 1996 - Olaf's Brent of a Quiet Spot
22. 1997 - Afra
23. 1998 - Coltfoots Barn Owl
24. 1999 - Blackprint Wagtail
25. 2000 - Viewpoint's Ebony Blizzard
26. 2001 - niet uitgereikt
    
27. 2002 - Tabor van het Heutszpark
28. 2003 - Quail's Jackeroo Fidesz
29. 2004 - Yarowl Yigges Yamaica
30. 2005 - Yarowl Yigges Yamaica
31. 2006 - Yarowl Yigges Yamaica
32. 2007 - Highyard Lucky's Bygget Crady
33. 2008 - Rougcovers Cloud Dancing
34. 2009 - Highyard Lucky's Bygget Crady

Fotootjes van m'n wijfie

Tip: klik op deze foto en kijk naar d'r ogen :-)

Vanmiddag in de duinen even 'n foto met m'n nieuwe camera gemaakt. En dan valt 't me pas op..... wat is ze grijs :-)) én scheel, maar dat wisten we al!