Wachten...., deel 2

Nooit geweten dat 'n uur zo lang kan duren...., en dat je zoveel nare gedachtes de revue kan laten paseren....., en zoveel tranen kan produceren....

Om 10.45 uur was ik weer terug in de praktijk om m'n wijfie wakker te maken. Ze droegen haar net naar de recovery kamer. Of ik maar even mee kwam, dan keken we eerst naar de foto's, zij sliep toch nog.

De jonge enthousiaste dierenarts (DA) begon vlot te babbelen en toverde een palet aan foto's op het scherm, het begon me te duizelen. De medische termen vlogen me om de oren, "en kijk, hier zie je over het algemeen uitzaaiingen, in de longen, luchtwegen, bla bla, uitzaaiingen, bla bla bla , uitzaaiingen". Ik hield het niet meer, en gooide in de groep, "Heeft ze nu kanker ja of nee ?"

"Nee dat was 't niet, wel iets anders, maar dat laat ik je zo zien....." Nog 300 foto's ( voor mijn gevoel dan ) en veel latijnse woorden... en eindelijk kwamen we bij de schouderfoto, die wel 'n kopie leek van de foto die al in oktober 2009 is gemaakt..., waar het allemaal mee begon zeg maar.

oude foto uit oktober 2009, let op kleine cirkel.

"Kijk hier", zei de nog immer enthousiaste DA, "dit stukje bot daar moet ze heel veel last van hebben. Zelfs tijdens de röntgen sessie door de narcose heen trok ze nog met haar poot terug, dus 't is écht heel pijnlijk !" Ja vertel mij wat. Ik ben nu bijna 8 jaar, ofwel 96 maanden, ofwel 2920 dagen, ofwel 70080 uren samen met deze schat, dus ik zie heus wel dat ze bijzonder veel pijn heeft !!

Afijn, moraal van dit verhaal, luister naar je hart, naar je 1ste ingeving. Ik heb namelijk bij de operatie waarbij ze het grote stuk bot hebben weggehaald al geroepen; "enne, dat andere stukkie, moet dat niet weg?" Neeeee, daar zou ze vast geen last van hebben. Een half jaar verder, blijkt nu dat ze toch weer onder 't mes moet en dat stukkie er toch uit moet. Balen, had ook in 1x gekund denk ik dan.

Maar goed ik ben blij dat ik naast de 3.400.325.000 foto's die ik al van Crady d'r buitenkant heb, nu ook nog 600 röntgenfoto's heb om in een lijstje aan de muur te hangen en het duidelijk is wat er aan de hand is.

***GEEN KANKER*** dat is wel duidelijk geworden, alle botjes, luchtwegen, organen zien er piekfijn uit. Voor de fokker ook nog wel fijn om te weten dat de ellebogen er supergaaf uitzien. Dus ik zou zeggen, op naar de volgende operatie.

Alle vriendjes, vriendinnetjes, mams, theo, sms-ers, emailers, twitteraars, bedankt dat jullie me weer door deze zenuwslopende ochtend heen getrokken hebben. Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, dat is wel weer duidelijk geworden.

THXX 3Ly en een nog beetje groggy Crady