Shitzooi

Ik had 't bericht van vanmorgen nog maar net online gezet of Crady staat met een hoge kattenrug naast m'n bureau hevig te piepen en begint te braken. Ze was aan het shaken over d'r hele lijf, kon nauwelijks meer lopen, staart tussen de benen, poep houding, paniek dus.
M'n baas erbij geroepen, m'n autosleutels in zijn handen geduwd, Crady opgepakt en de auto ingedragen.

Bij de dierenarts dachten ze aan een maagtorsie. Blok in d'r bek, slang door het gat wat in het blok zat, zo d'r maag in. Proberen in de maag te komen en deze leeg te zuigen. Overigens nog 'n heel primitief goor klusje. Er kwam niks meer, maar Cree werd steeds zwakker en het piepen van de pijn ging door merg en been. Infuus erin, gebeld met spoedkliniek in Amsterdam en met infuus en al met 180km p/u naar A'dam... Onderweg belde Maarten Kappen met de uitslag van het biopt uit d'r schouder...... Ook foute boel. Een sarcoom in het kapsel van de binnenkant van het gewricht....

In Adam aangekomen een echo maken, was geen torsie op te zien, wel vocht in d'r buik. Een spuit in d'r buik en daar kwam vocht uit.
Toen naar de röntgen. Foto's van d'r buik, was ook gen kanteling op te zien. Wachten op de internist. Het was inmiddels 1 uur en ik kon pas om 4 uur terecht..... Samen met Cree in zo'n bench gaan zitten, met d'r infuus met inmiddels ook pijnstillers. Ze bleef onrustig op m'n schoot liggen bibberen en zachtjes janken van de pijn, pfff wat doet dat pijn zeg, je voelt je zo machteloos.
Domencia gebeld, ik zag 't allemaal even niet meer zitten. Die ging meteen oppas zoeken voor de pups en kwam naar me toe, de schat.
Om iets over 4en kwam de internist. Ik het verhaal verteld over de sarcoom en vanaf toen kon ik 't niet meer volgen. Ik was blij dat Do erbij was en nog wat slimme vragen kon stellen. Het werd een verwarrend gesprek, althans voor mij. Ik had 't idee dat ik ter plekke moest beslissen of ik haar in liet slapen of niet. Ik begreep er niks van, ze moesten toch eerst kijken wat er in haar buik aan de hand was ?
Besloten werd om een foto te maken van haar longen om te kijken of daar uitzaaiingen waren.., niks te zien. Het enige wat ze gezien hebben is een verdikte alvleesklier. Die kan ontstoken zijn en daar kunnen ze zo'n pijn van hebben. Afijn om 'n lang verhaal korter te houden...
Ik heb haar mee naar huis genomen met morfine en morgen om 3 uur zijn we terug voor 'n punctie in haar alvleesklier. Maarten belde vanavond nog en die gaat morgenochtend met Amsterdam bellen om het precieze rapport van de patholoog door te geven.

Op dit moment ligt er een redelijk rustig hondje naast me in haar mandje. Ik slaap op de bank vannacht bij haar, ik ga haar niet naar boven sjouwen. Ik stop er zo nog wat morfine in en dan maar hopen dat we een rustige nacht hebben en ze morgen iets voor haar kunnen betekenen....

Wordt vervolgd....