Ziek ?? Wie, ik ???

Echt niet ik voel me kiplekker !!

Bikkeltje !

Volgens mij heeft Crady gehoord dat ik heb gezegd als ze niet beter gaat lopen, of liever gezegd, zelf weer gaat lopen, ipv dat ik haar naar de hoek van de straat moet tillen en weer terug...., dat ik haar dan moet laten inslapen...

En sindsdien is er 'n soort wonderbaarlijke wederopstanding van Crady van Driel :-)

Ok, ok, het is nog niet flitsend, ze slaapt zo'n 22 uur per dag, maar die 2 uur in totaal dát ze dan wakker is, is ze blij, vrolijk en loopt ook weer redelijk.

Verder is het dus even afwachten op de berichten van dokter Rutteman, eind volgende week. Spannend, maar we maken er 't beste van. Die bikkel van mij krijg je niet zomaar klein. Ik blijf positief denken, dan komt 't meestal goed.

Onderstaand nog 'n filmpje van de afgelopen 3 dagen waarin je ziet dat ze vooruit gaat...

Geduld, geduld, geduld...

Vanmorgen in Wageningen geweest voor onderzoek bij DE kankerspecialist. Het zal wel aan mijn aard liggen van niet lullen maar poetsen, weinig tot geen geduld etc, maar ik ben dus niet veel verder gekomen. Had gehoopt nu meer te weten.
Dhr Rutteman is een bijzonder kundig mens, maar erg lang van stof..., om een heel lang verhaal kort te maken;

Er is bloed afgenomen voor onderzoek en gebeld met het lab waar vorige week het biopt onderzocht is, om nog 'n ander onderzoek te laten uitvoeren ( iets met eiwitten en inkleuringen) Hieruit zou men vast moeten kunnen stellen welke vorm kanker het is en aan de hand van die uitslag een plan de campagne maken.

Het is me nog steeds niet duidelijk of ze nu zo kreupel loopt n.a.v. revalidatie v.d. schouderoperatie of pijn i.v.m. kanker. Weer een dosis Tramadol mee gekregen voor pijnstilling en dus geduld hebben. Eind volgende week hopen ze de uitslag van bloed en biopt te hebben.

Geduld dus...., dit zal mijn les dan wel zijn voor deze situatie. Ik hoop dat Cree 't nog een beetje volhoudt tot volgende week, veel rust en vertroetelen.., moet lukken !!

Ik hou jullie op de hoogte. Onwijs bedankt voor alle lieve mail/sms/etc, doet me heel goed.

Erop of eronder........

Dr Rutteman heeft gebeld......... morgenochtend om 8 uur moet ik Wageningen zijn met m'n wijfie.. Het wordt erop of eronder wat mij betreft. Zoals ze nu is wil ik haar niet langer laten lijden. Ik wil definitief weten waarom ze nu zo moeilijk loopt, is het de doorgeknipte pees, de artrose, of toch de kanker. Amputeren is voor mij niet bespreekbaar. Ik begreep dat je met bestralen de zaak nog 'n paar maanden kan rekken, maar ook daar zal ze pijn van hebben.
Ik zie 't dan ook erg duister in. Of er moet nog 1 groot wonder gebeuren morgen....., ik blijf positief en hoop op dit wonder.

Iedereen graag positieve energie onze kant opsturen, kaarsjes aan, fingers crossed !

Comme ci, comme ca...

Ja wat zal ik ervan zeggen....., het gaat maar 't houdt niet over.

Ze is sinds gisteren onwijs kreupel, kan nauwelijk nog overeind komen, strompelt door 't huis/kantoor, maar blijft kwispelen. En hoe moeilijk ze zich ook kan voortbewegen, pantoffels & schoenen moeten geapporteerd worden!

Gisteravond de beslissing genomen dat ik niet naar Frankrijk ga om te trainen voor m'n Alpe d'HuZes verhaal. Ik zou van woensdag/zondag met 2 fietsvriendjes naar de Alpe gaan.
Cree heeft me nu nodig, ze is nog meer my shadow dan normaal en ik kan iemand anders niet zo'n zieke hond in z'n maag splitsen, dus kogel door de kerk, ik blijf lekker thuis! Hier kan ik ook fietsen, tegen de wind in is ook 'n berg, zijn de wijze woorden van Ton :-)

Ik heb gisteren per mail contact gezocht met dr Rutteman, specialist verbonden aan Universiteitskliniek in Utrecht op het gebied van kanker bij honden. Omdat Cree geen corticosteroïden meer mag is het een beetje de vraag hoe we de pijn moeten gaan drukken.
Ik hoop dat hij vandaag de tijd heeft om mijn mail te beantwoorden.

Een greep uit de felicitaties....

Vriendinnetje Meggy....

Ik moest dit bericht even met jullie delen, het is van een maffe vriendin van Crady....

Hai lieve Cree,

Van harte gefeliciteerd met je 8^e verjaardag, helemaal leuk dat je ‘m weer thuis kunt vieren.

Ik ben speciaal voor jou die Klotenberg gaan bedwingen zodat je “moeder” op je verjaardag thuis kon zijn.

Ik heb een echte Cube-step gekocht, hoor ik er helemaal bij en hij rolt zo lekker!

Ben nu wel toe aan nieuwe slofjes, maar dat mag de pret niet drukken. Het was ook zulk lekker weer, niet té warm, heb zelfs al van die step-armpjes en -beentjes. Ik had wel veel bekijks van de mannelijke deelnemers, maar toen ze het litteken op mijn six-pack zagen was het al weer over, die van jou is wel véél groter hè!

Zeg, doe je een beetje voorzichtig met die doping, voor de rest mag je overal ge(mis!!)bruik van maken hoor!! Het is jouw feessiede komende tijd.

Hoop je gauw weer te zien en kom dan gezellig ff eten en dan kunnen we weer gezellig samen lebberen als je weer van de pap en dope af bent.

Doegie Meg

Ik ben n beetje misselijk......

Nee niet Crady, maar ik !

Ik weet niet of jij wel 'ns op je nuchtere maag pens hebt staan te pureren..., nou ik dus wel. Cree moet alles gepureerd hebben, en ze krijgt nooit brokken maar pens (Duck). Ja en dan zit er niks anders op dan de staafmixer erop.... Bleeehhhhhh zoooooo vies. Maar och, voor de jarige job heb ik alles over, dat zie je maar weer.
Cree moet overigens ook 'n sterke maag hebben, wil je deze pilen in 1 maaltijd naar binnen kunnen krijgen....


We hebben alle 2 goed geslapen vannacht. Af en toe een blik opzij, naast m'n bed en haar in het maanlicht te zien liggen met haar knuffelbeer tussen de pootjes, dat is goud waard.
En vanmorgen heeft ze me weer geholpen met aankleden. Zo'n soho hond is reuze handig. Ik ben dan op de badkamer en zij komt me 1 voor 1 hevig kwispelend m'n kleding brengen. Niet altijd in de juiste volgorde, maar och kniesoor die daar op let.

Verder ben ik vandaag aan huis gekluisterd want ze moet om de 2,5 uur eten of medicijnen of naar buiten. Drukke dag dus :-). Maar zoals je ziet, kan er wel wat opgeruimd worden in de tuin, dus mevrouw zal me moeten helpen met het tuinwerk, jarig of niet!!

Me and my shadow herenigd !

Rond 18u stond ik vandaag weer in de kliniek in Amsterdam. Dit maal om m'n shadow op te halen. Uiteraard nadat ik 'n vette rekening had betaald, ik had er 2 leuke Cubes (racefiets) van kunnen kopen, laten we het daar op houden... Maarrr wat weegt er nu op tegen de onvoorwaardelijke liefde van Creetje. Niets!! Ze was zo door 't dolle heen toen ze me weer zag, ik moest haar echt even tot de orde roepen want ze zou bijna in een stuip terecht komen.
Na een lange uitleg wat mij de komende dagen als Zuster 3Ly allemaal te wachten staat en uitleg over de vele medicijnen mochten we dan eindelijk naar huis.

Thuis gekomen maar even een schema gemaakt voor de medicijnen, want mevrouw moet zo'n beetje ieder uur wat. Haar ontbijt/lunch/diner heeft ze graag in 5 porties geserveerd, en alles gepureerd als 'n papje.
Ik denk dat ik haar kostgeld ga verhogen, dit wordt echt gekkenwerk de komende 10 dagen!!!

Toen ik net 'n poging deed om iets eetbaars voor mezelf te maken in de keuken, zat ze wel weer vertrouwd achter me, dat doet me goed. Dat was afgelopen woensdag/donderdag wel anders...
Verder is ze nu erg rustig en een beetje down. Maar ik denk dat ze doodmoe is van haar CliniClown act in de kliniek en het vele janken. Hopelijk is ze morgen weer 'n beetje tot rust gekomen en kunnen we 'n normaal patroon oppakken.

Gelukkig is ze al met pensioen en hoeven we ook geen shows meer te lopen, ik denk dat ik haar dan in de categorie Chinese Naakthond had in moeten schrijven :-)

Kale schouder van de operatie van vorige week.

Kale buik van de operatie van afgelopen donderdag.

De fikse snee met oplosbare hechtingen.

kale voorpoot van het infuus van 2 operaties..

Afijn, ik ben weer blij dat ze thuis is, we gaan veel quality time pakken samen en hopelijk is ze gauw hersteld van de buikvliesontsteking en alle andere ellende in en aan d'r lijfie.

Cree naar huis??

Net gebeld met de kliniek. Ze mag waarschijnlijk wel naar huis vandaag. 't Gaat op zich goed met m'n dappere Dodo, of zoals vriendinnetje zie : de Clini Clown :-), maar ze zitten een beetje met de medicatie. Het liefst willen ze die nog 'n poosje via het infuus geven en niet via tabletvorm. Daar zal 't dus 'n beetje vanaf hangen.... Ik hoop maar dat ik haar vanavond weer naast m'n bed in haar mandje heb liggen, dat zou fijn zijn.

De pest in ....

Cree heeft 't niet naar haar zin in Amsterdam. Zo hond zo baas, ik heb ook 'n pesthekel aan de hoofdstad van ons land :-)
Ze zet nog steeds de hele kliniek op z'n kop. Om de 2 uur laten ze haar eruit, gaan even met haar lopen. Vervolgens laat ze zich gewillig door iedereen knuffelen en helpt met opruimen in de kliniek door alles wat los en vast zit te apporteren. Behulpzaam zijn, lijkt ze te denken, dan hoef ik misschien dat hok niet meer in.... Het gaat dus goed met de schele!!

Omdat het beter is om de medicatie via het infuus te krijgen houden ze haar daar. Die troep weer door haar maag/darmen is nu even niet aan te raden. Morgenochtend rond 10 uur krijgt ze haar laatste shot via het infuus en dan mag ze eind van de ochtend waarschijnlijk weer naar huis. Ik verheug me er al op. Zo'n lege mand en eenzame knuffel beer hier in huis geeft 'n droeve aanblik.

Nacht goed doorgekomen.

Het gaat gelukkig weer iets beter met m'n Dappere Dodo. Ze is de nacht goed doorgkomen. Althans..., zij wel, ze heeft er 'n feestje van gemaakt en iedereen wakker gehouden. Ja..., zet 'n Van Driel niet in 'n kooi (bench), dat vinden ze niet fijn..., ze heeft dus de hele nacht zitten janken. Als het verplegend personeel haar eruit haalde begon ze iedereen af te likken en de Crocs van de chirurg te apporteren :-)

De pols, bloeddruk, temperatuur is goed. Ze dinkt en mag tot morgen nog niet eten, dat zal ook niet meevallen voor m'n Klikobakkie.

Ongelooflijk hoe 'n dood vogeltje zoals ze gisteren was zo snel na de operatie weer zo blij, vrolijk en aktief kan zijn.

Dat is ook 't gevaar, ik zal haar moeten afremmen!

Het is wel erg heftig wat ze allemaal voor d'r kiezen heeft gekregen de afgelopen week;

• op dinsdag narcose voor de tig duizend röntgenfoto's van haar poten en overzichtsfoto.
  
• op donderdag onder narcose voor de schouder operatie, pees doorgesneden.
  
• op woensdag doodziek en allerlei onderzoeken, echo, röntgen, slang in d'r maag, etc etc.
  
• op donderdag weer onder narcose en hele buik open om darmperforatie te fixen

Volgens mij doen wij mensen dat zo'n beestje niet na, om dan nu al weer zo vrolijk te zijn. Ze zijn écht ongelooflijk!!

We blijven dus positief hier en met die kanker gaan we 't wel weer zien. OPGEVEN IS GEEN OPTIE is mijn motto sinds de Alpe d'HuZes en het lijkt erop dat Crady dat ook in haar flaporen heeft geknoopt.

Doodziek....

Vanmiddag na een lange nacht en zo nodig nog langere ochtend met een zwaar zieke hond terug naar de kliniek. Het enige wat ze nog kon was hoekig met stramme pootjes en een bolle rug staan.

Op de echo zagen we meteen dat er vocht en lucht in de buik zat, dit duidt op een perforatie. Meteen naar de OK en buikje open.

Hier werd een zweer in de darm gevonden ter hoogte van de 12vingerige darm/overgang maag. De darm was geperforeerd, maag inhoud in darm/buik gekomen en hierdoor een buikvliesontsteking. Geen wonder dat ze zooooo ziek was, de arme ziel.
Het stuk darm met de zweer kon niet weggehaald worden omdat dit op een overgangsstuk zit. De darm is dus weer dichtgemaakt en een ander stuk darm is er tegenaan/overheen genaaid. Dit om het sterker te maken en sneller te laten genezen.
Ze moet de komende 48 uur in de kliniek blijven aan het infuus en deze tijd is cruciaal. Het is niet te hopen dat er nog meer zweren zitten die gaan springen..., want dan is t einde verhaal...

Deze aandoening heeft ze overigens gekregen door de vele medicijnen die ze de afgelopen tijd heeft gehad, en dat doet me nog wel 't meeste pijn, door menselijke fouten heeft zij nu zo'n pijn, pfff.

Maar het is een strebertje die Woeff van mij dus ik heb er alle vertrouwen in dat ze dit weer gauw te boven gaat komen.

En dan is er verder nog 't volgende probleem....het biopt uit haar schouder heeft uitgewezen dat het een Synoviaalcel sarcoom is. Google zegt hierover : Deze tumor komt zelden voor en gaat uit van de weke delen voornamelijk rondom de grotere gewrichten zoals de elleboog, de knie en de hak. Door uitbreiding naar de aangrenzende botten kunnen deze oplossen. Het is dus geen primaire bottumor, maar het klinische beeld lijkt hier veel op. De honden hebben last van een langzaam verergerende kreupelheid en kunnen stoppen met eten en vermageren. Het aangetaste gewricht wordt warm en dik en bij beweging van het gewricht is het voor het dier extreem pijnlijk.

Feit is dat ze niet veel pijnstilling meer kan verdragen, dus hoe we hier mee om moeten gaan is van latere zorg. Eerst maar probleem per probleem aanpakken. Ik ga veel quality time met m'n wijfie pakken de komende tijd.

Ik ga nu proberen te slapen en ik bedank iedereen voor z'n lieve sms/mail/telefoon etc. En Do & Do speciale dank aan jullie voor het bijstaan van deze wandelende zeef. Het gaf enorm veel steun om jullie erbij te hebben. Kusss

Rumoerige nacht

We hebben alle 2 slecht geslapen. Crady was erg onrustig en ik daarom ook. De pillen Tramadol beginnen nu te werken en ze is suf en doods.
Net moesten we de tuin in rennen omdat ze diarree had. Ze staat je dan zoooo verschrikkelijk zielig aan te kijken, nog steeds helemaal stram met hoge rug. Afschuwelijk hoe m'n Allesie in een uur tijd zo ziek kan worden en hard achteruit gaat.
Vanmiddag om half 3 weer terug naar Amsterdam. Ik hoop dat ze nog iets voor haar kunnen doen....

Shitzooi

Ik had 't bericht van vanmorgen nog maar net online gezet of Crady staat met een hoge kattenrug naast m'n bureau hevig te piepen en begint te braken. Ze was aan het shaken over d'r hele lijf, kon nauwelijks meer lopen, staart tussen de benen, poep houding, paniek dus.
M'n baas erbij geroepen, m'n autosleutels in zijn handen geduwd, Crady opgepakt en de auto ingedragen.

Bij de dierenarts dachten ze aan een maagtorsie. Blok in d'r bek, slang door het gat wat in het blok zat, zo d'r maag in. Proberen in de maag te komen en deze leeg te zuigen. Overigens nog 'n heel primitief goor klusje. Er kwam niks meer, maar Cree werd steeds zwakker en het piepen van de pijn ging door merg en been. Infuus erin, gebeld met spoedkliniek in Amsterdam en met infuus en al met 180km p/u naar A'dam... Onderweg belde Maarten Kappen met de uitslag van het biopt uit d'r schouder...... Ook foute boel. Een sarcoom in het kapsel van de binnenkant van het gewricht....

In Adam aangekomen een echo maken, was geen torsie op te zien, wel vocht in d'r buik. Een spuit in d'r buik en daar kwam vocht uit.
Toen naar de röntgen. Foto's van d'r buik, was ook gen kanteling op te zien. Wachten op de internist. Het was inmiddels 1 uur en ik kon pas om 4 uur terecht..... Samen met Cree in zo'n bench gaan zitten, met d'r infuus met inmiddels ook pijnstillers. Ze bleef onrustig op m'n schoot liggen bibberen en zachtjes janken van de pijn, pfff wat doet dat pijn zeg, je voelt je zo machteloos.
Domencia gebeld, ik zag 't allemaal even niet meer zitten. Die ging meteen oppas zoeken voor de pups en kwam naar me toe, de schat.
Om iets over 4en kwam de internist. Ik het verhaal verteld over de sarcoom en vanaf toen kon ik 't niet meer volgen. Ik was blij dat Do erbij was en nog wat slimme vragen kon stellen. Het werd een verwarrend gesprek, althans voor mij. Ik had 't idee dat ik ter plekke moest beslissen of ik haar in liet slapen of niet. Ik begreep er niks van, ze moesten toch eerst kijken wat er in haar buik aan de hand was ?
Besloten werd om een foto te maken van haar longen om te kijken of daar uitzaaiingen waren.., niks te zien. Het enige wat ze gezien hebben is een verdikte alvleesklier. Die kan ontstoken zijn en daar kunnen ze zo'n pijn van hebben. Afijn om 'n lang verhaal korter te houden...
Ik heb haar mee naar huis genomen met morfine en morgen om 3 uur zijn we terug voor 'n punctie in haar alvleesklier. Maarten belde vanavond nog en die gaat morgenochtend met Amsterdam bellen om het precieze rapport van de patholoog door te geven.

Op dit moment ligt er een redelijk rustig hondje naast me in haar mandje. Ik slaap op de bank vannacht bij haar, ik ga haar niet naar boven sjouwen. Ik stop er zo nog wat morfine in en dan maar hopen dat we een rustige nacht hebben en ze morgen iets voor haar kunnen betekenen....

Wordt vervolgd....

Rustig, peaceful, easy, tranquille, ruhig...

Ik kan het in nog 10 talen tegen Crady zeggen, maar 't is gewoon erg lastig om haar rustig te houden. Na de vorige operatie heb ik haar iets te snel weer los laten lopen. Deze keer wil ik haar echt 6 weken aan de lijn houden.... Dat gaat niet meevallen, dat weet ik nu al. Het lijkt wel een briesend Friesch paard dat met de poten hoog opgetrokken naast me danst.
Via via ben ik nog even opzoek naar zo'n stomme uittreklijn, dan kan ik haar ietsie meer vrijheid geven.

Als het goed is krijg ik vandaag bericht over de "hapjes" biopten die afgenomen zijn, spannend toch weer.....

Zal vanmiddag nog even een fotootje maken van mevrouw met haar oorlogswond :-)

Creetje geopereerd !

Nou we zijn weer terug. Heftig dagje weer, zo moet ik er niet teveel meer krijgen, want dan kan de kapper 't echt niet meer bijhouden met grijze haren camoufleren :-)

Het verhaal is weer anders geworden..... Het stukje bot wat zichtbaar was op de foto, blijkt vast te zitten aan haar schouder en kon niet het euvel zijn van de kreupelheid volgens Maarten.
We zagen wel weer de vele artrose en een zwaar gefrustreerde pees. Een chronische ontstoken pees en pees-schacht. Besloten is om de pees door te snijden. De spieren die eromheen liggen gaan 't nu overnemen.

Cree klaar voor de operatie.

Er zijn wel wat hapjes weggenomen van de artrose voor controle (biopt). Daar krijg ik uiterlijk woensdag de uitslag van. Op die manier kunnen we vaststellen of de artrose door ouderdom/gebruik komt of dat er een ziekte, zoals bijvoorbeeld reuma aan ten grondslag ligt. Dit is niet zeer waarschijnlijk omdat dan andere gewrichten ook zeer waarschijnlijk aangetast zouden zijn. En op die tig foto's van van de week is te zien dat alle gewrichten er verder puntgaaf uitzien. Dus weer even wachten op de uitslag van het biopt. En ondertussen revalideren.....



Op het moment is ze nog erughhh zielig, van die hang oogjes. Maar ik zat net 'n boterham te eten en toen werd ze wel wakker en keek me weer met trouwe oogjes aan : " baas ik lust ook wel 'n hapje! " . Gelukkig, ze is nog steeds m'n ouwe kleine schele klikobak. Als ze niet meer wil eten weet ik dat 't over en sluiten is :-)
Maar we wachten nog even tot vanavond uurtje of 8 met eten, sorry Cree....


update 19.00 uur:
Lees nu 't verslag van vandaag pas ( brief )... voor wie het interessant vindt en er iets van begrijpt...

Verslag scopie schouder:
Enorme arthritis, subscapularis pees aangetast, biceps pees enorme reaktie. Achterrand humerus enige chondroaplasie. Geen los fragment in het gewricht, wel arthrotische achterrand aan schouderblad. Biopten genomen van het kapsel op verschillende plaatsen om arthritis nader te onderzoeken. ( ddx. autoimmuun, neoplasie, arthrose).
Bicepstenotomie verricht.

De patiënt heeft net iets gegeten. Bij de woorden " happies doen " werd ze spontaan wakker en kon wonderwel goed lopen
Drinken gaat ook prima, en plassen... och dat laten we vandaag gewoon lekker lopen...., nou vooruit dan maar

Operatie Crady

Donderdag, overmorgen dus, om half 9 staan we weer in Eersel voor de operatie aan haar schouder. Hopelijk kan ze daarna dan eindelijk van haar welverdiende ouwe dag genieten en weer heerlijk door de Balij crossen !

Wachten...., deel 2

Nooit geweten dat 'n uur zo lang kan duren...., en dat je zoveel nare gedachtes de revue kan laten paseren....., en zoveel tranen kan produceren....

Om 10.45 uur was ik weer terug in de praktijk om m'n wijfie wakker te maken. Ze droegen haar net naar de recovery kamer. Of ik maar even mee kwam, dan keken we eerst naar de foto's, zij sliep toch nog.

De jonge enthousiaste dierenarts (DA) begon vlot te babbelen en toverde een palet aan foto's op het scherm, het begon me te duizelen. De medische termen vlogen me om de oren, "en kijk, hier zie je over het algemeen uitzaaiingen, in de longen, luchtwegen, bla bla, uitzaaiingen, bla bla bla , uitzaaiingen". Ik hield het niet meer, en gooide in de groep, "Heeft ze nu kanker ja of nee ?"

"Nee dat was 't niet, wel iets anders, maar dat laat ik je zo zien....." Nog 300 foto's ( voor mijn gevoel dan ) en veel latijnse woorden... en eindelijk kwamen we bij de schouderfoto, die wel 'n kopie leek van de foto die al in oktober 2009 is gemaakt..., waar het allemaal mee begon zeg maar.

oude foto uit oktober 2009, let op kleine cirkel.

"Kijk hier", zei de nog immer enthousiaste DA, "dit stukje bot daar moet ze heel veel last van hebben. Zelfs tijdens de röntgen sessie door de narcose heen trok ze nog met haar poot terug, dus 't is écht heel pijnlijk !" Ja vertel mij wat. Ik ben nu bijna 8 jaar, ofwel 96 maanden, ofwel 2920 dagen, ofwel 70080 uren samen met deze schat, dus ik zie heus wel dat ze bijzonder veel pijn heeft !!

Afijn, moraal van dit verhaal, luister naar je hart, naar je 1ste ingeving. Ik heb namelijk bij de operatie waarbij ze het grote stuk bot hebben weggehaald al geroepen; "enne, dat andere stukkie, moet dat niet weg?" Neeeee, daar zou ze vast geen last van hebben. Een half jaar verder, blijkt nu dat ze toch weer onder 't mes moet en dat stukkie er toch uit moet. Balen, had ook in 1x gekund denk ik dan.

Maar goed ik ben blij dat ik naast de 3.400.325.000 foto's die ik al van Crady d'r buitenkant heb, nu ook nog 600 röntgenfoto's heb om in een lijstje aan de muur te hangen en het duidelijk is wat er aan de hand is.

***GEEN KANKER*** dat is wel duidelijk geworden, alle botjes, luchtwegen, organen zien er piekfijn uit. Voor de fokker ook nog wel fijn om te weten dat de ellebogen er supergaaf uitzien. Dus ik zou zeggen, op naar de volgende operatie.

Alle vriendjes, vriendinnetjes, mams, theo, sms-ers, emailers, twitteraars, bedankt dat jullie me weer door deze zenuwslopende ochtend heen getrokken hebben. Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, dat is wel weer duidelijk geworden.

THXX 3Ly en een nog beetje groggy Crady

Wachten....

Wachten op de narcoseprik voor de röntgenfoto's

Crady is op dit moment bij de dokter. We hebben haar net onder narcose gebracht en ze gaan haar pijnlijke én goede schouder + alle 2 d'r ellebogen uitgebreid op de foto zetten.
Ik hoop zo dat nu duidelijk gaat worden waarom ze met de dag kreupeler gaat lopen.
Was er eerst de euforie van geen botkanker...., nu denk ik, als dit ons voorland is..., 3x per dag naar de hoek van de straat om je behoefte te doen en verder niet meer kunnen rennen en springen..., dat is 't ook niet.
Het moment dat ze haar onder narcose brachten was al vreselijk, dan kun je mij echt wegdragen. Alles spookt weer door je hoofd, een hoofd wat bijna uit elkaar barst van de koppijn na een slapeloze nacht. Nog half uurtje wachten en dan bellen ze me, dan race ik naar de praktijk en gaan we haar wakker prikken. Ik ben er dan gelukkig bij als ze weer wakker wordt. En dan maar hopen dat de DA een diagnose heeft. Wat het ook is, ik wil duidelijkheid, deze onzekerheid en m'n wijfie zien pijnlijden dat is killing !

To be continued....

Weer foto's maken...

Toen ik vandaag thuis kwam van 'n ritje fietsen was 't even helemaal mis met Cree. Ze kon nauwelijks meer lopen. Had allemaal roos op d'r koppie, iets wat ze altijd heeft als ze stress heeft. En ze had zichtbaar pijn. Ik naar kliniek van Maarten gebeld, helaas hij was er niet en ook niet te bereiken ivm congres in buitenland. Toen m'n eigen dierenarts hier in Zoetermeer gebeld. Ik mocht meteen komen.
Hele verhaal verteld, van operatie, wel kanker, geen kanker, artrose, etc etc. Temperatuur opgemeten, aan d'r poot trekken en draaien, grommen, en daarna de DA aflikken :-)
Besloten om de pijnstillers die ik al van Maarten per post had ontvangen, iets op te hogen en maandag foto's te maken van alle 2 haar schouders en ellebogen.
Verder mag ik haar tot die fotosessie alleen aan de lijn uitlaten en zoveel mogelijk rust geven.

Ik ben zo blij dat ik geen moeder ben! Het zien van de pijn bij Cree gaat me al door merg en been, laat staan dat het je eigen vlees en bloed is. Al voelt het wel alsof ze m'n kind is :-)

Nou ik hoop dat ze bij Proteq nog kunnen lachen als er weer 'n nota van ons komt. Ze zullen zich wel afvragen of ik haar als fotomodel aan het klaarstomen ben met al die foto's.
Ik hoop dat we maandag weer iets meer weten van die foto's. Je blijft twijfelen is het misschien toch kanker ? Maar goed als dit het beeld is bij artrose, dan weet ik niet of ik hier blij mee moet zijn. Een hond die zich amper kan en mag bewegen is ook niks. Nu maar hopen dat die medicijnen iets gaan doen en verder veel vertroetelen.

Niet tevreden...

Het gaat niet echt lekker met m'n wijfie. Ze blijft maar kreupel lopen en eigenlijk wordt het met de dag erger. Zo erg zelfs, dat ze de afgelopen 2 dagen tijdens het wandelen nauwelijks bij mij weg te slaan is. Ze sjokt wat naast me. Blijft af en toe staan met zo'n blik in d'r ogen van, ik wil wel, maar ik kan niet. Het is net of het erin schiet (waarin weet ik niet, maar hoe omschrijf ik 't anders?). En dan ineens gaat 't weer even en hobbelt ze een paar minuten....

Gisteren Maarten maar een mail gestuurd met m'n verhaal. Binnen 't uur belde hij me al op. Alles uitgelegd. En dat ik niet tevreden ben over de Cortaphen Forte. Ze gaat er onwijs van hijgen en wordt er incontinent van. Niet dat ik dát erg vind, maar zij kijkt er zo beteuterd bij als ze weer drijfnat wakker wordt in haar mandje.
Er kwam toch ook weer wat twijfel bij Maarten na mijn verhalen, de vlag mag nog niet in top zei hij...
Vandaag nieuwe pillen gekregen waarvan ze als het goed is niet incontinent zal zijn. Ik hoop toch wel dat ik haar nog 'n leven kan geven met kwaliteit. M'n hoop is nu gevestigd op deze pillen zodat ze in elk geval weer een beetje kan lopen.

Hè verdorie, 't blijft tobben met m'n meisje, en dat maakt me verdrietig.

Mevrouw maakt het zich gemakkelijk

Onlangs was Crady 'n weekje te logeren bij de Golden Boys, Ailigean, Yonick en Lachlann. Van de week kreeg ik de foto's...., mevrouw heeft het naar haar zin gehad, zo te zien :-) Ik hoop dat ze nog terug mag komen eind april....

Hey snotneus, wat mot jij op mijn bankie ?

Ik wil hier languit kunnen liggen!

Kijk die "ouwe" Alk, die snapt het tenminste :-)

Verder ben ik niet echt tevreden met haar pootjes... Ze is nu 'n week of 3 van de medicijnen af en begon weer behoorlijk kreupel te lopen. Ik neem aan dat ze dan pijn heeft en dat vind ik niet nodig. Dus begon ik deze week weer met de medicijnen. Ik dacht ik doe 't rustig aan, 1 pilletje per dag, en ik kan 't altijd nog opschroeven. Pluspunt is dat ze niet meer kreupel loopt, maar nadeel is dat ze haar urine laat lopen. Elke nacht word ik wakker als zij ook wakker is geworden omdat ze de boel heeft laten lopen en als 'n geslagen hond naar beneden gaat. Hup er achteraan, even naar buiten laten en vervolgens met de pettowel haar achterkantje weer droog maken. Het is zo zielig hoe beteuterd ze er dan bijstaat. Ik ga het pilletje nu maar eens 's morgens geven, kijken of ze dan 's nachts droog kan blijven.
Ik probeer me verder maar geen zorgen te maken en ga ervan uit dat het door de artrose komt dat ze kreupel loopt.