Vanmorgen eindelijk de orthopeed gesproken.
Hij denkt aan een oud OCD "trauma" uit haar jeugd, waarbij botwoekering is ontstaan. Na het lezen van deze link, http://www.kvgd-eersel.com/ocd-en-elleboogdysplasie-literatuur-25.html is het me allemaal iets duidelijker geworden.
Hoopvol is het stukje dat de schouder het beste te behandelen is.
Het kan ook nog zijn dat de pees die daar overheen ligt schade heeft opgelopen.
Dinsdag a.s. gaan ze een kijkoperatie doen in haar schouder en indien nodig meteen opereren.
Nu nog verzinnen wat ik dan de hele dag ga doen.... Zie net dat het 145km rijden is, zo'n anderhalf uur (zonder files). Misschien is 't wel mooi weer, neem ik de fiets maar mee, kan ik het combineren.
Op dit moment loopt ze al een week niet meer kreupel dus ik heb besloten om de wedstrijd van Oldenzaal zondag a.s. wel te doen. Mooie afsluiter (van het seizoen of voor altijd..., ik weet nog niet of ik volgend jaar weer wedstrijden wil lopen, nog meer diploma's aan de muur en bekers op het toilet??)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Nou, die laatste zin, tussen haakjes, klinkt wel een beetje treurig. Positief blijven!
Oooo da's niet de bedoeling. Ik ben één en al positiviteit!
Het is niet dat Cree het niet meer zou kunnen. Het is meer dat we alles wel gehaald hebben wat te behalen is en ik daarom geen wedstrijden meer met haar denk te gaan doen.
Maar een mens kan nooit in de toekomst kijken, misschien krijg ik volgend wedstrijdseizoen wel weer kriebels :-))
Ik heb 't aangepast meneer Cabaret :-)
Zo ziet het er een stuk positiever uit. En op een gegeven moment weet je inderdaad niet meer waar je al die prijzen moet laten, ahum!
Dank u voor de correctie mevrouw van Driel:-)
Een reactie posten