Rustig, rustig, rustig....

Het gaat goed met Cree, ik vrees alleen dat ze binnenkort denkt dat ze Highyard Lucky's Bygget RUSTIG heet :-) Ze is zoooo onstuimig en lomp, dus ik roep 643x per dag dat ze rustig moet doen. Niet dat het helpt. Ik ga er maar vanuit dat ze zelf redelijk goed weet wat ze wel en niet kan.
De diaree blijft helaas ook. Ik hoef er gelukkig niet meer 's nachts voor uit m'n bed, maar 't ziet er nog niet ok uit. Ik hou 't er maar op dat 't nog de naweeën zijn van de medicijnen.

Vorige weekend is ze bij Domenica geweest en ze kwam weer als 'n echt meisje terug. Keurige oortjes, prachtige voetjes, weer even helemaal onderhanden genomen dus door Do, super !!!

Ja en meer valt er even niet te melden..

Joehoe, Holé - Goed Nieuws !

Vanmiddag belde de orthopeed, Crady d'r gewrichtsvocht is nagekeken en ze heeft GEEN reuma of auto-immuunziekte!!
Waarschijnlijk gewoon een oude blessure (klap tegen de schouder, verdraaiing), waardoor artrose is ontstaan en dus die botwoekering.
Over 5 weken zit ik weer bij Maarten Kappen en zal ik 't me nog even in Jip & Janneke taal laten uitleggen.
Met de overdosis pillen is nu in elk geval voor 6 weken van pijnstillers voorzien, dus da's dan weer 'n voordeel bij alle diaree- en braakellende.
Advies; niet al te zwaar belasten, zorgen dat ze niet te zwaar wordt en verder gewoon genieten. Hè hè eindelijk even een fijn bericht!!


En zo ligt ze al de hele dag te slapen...

Wallen onder de ogen

Helaas heeft Cree het vannacht ook niet rustig kunnen houden.
Het blijkt dat ze een overdosis van het medicijn Trocoxil heeft gehad. In 5 weken tijd 3 pillen, terwijl 1 x per maand eigenlijk de max is.... Dit is het nadeel als je bij meerdere dierenartsen onder behandeling bent.

Gisteravond waren we ergens op bezoek en ook daar moest ik 2 x snel met haar naar buiten rennen. Vannacht om 1 uur thuis en toen heeft ze nog zeker 15 minuten heen en weer lopen rennen om 'n geschikt plekje te vinden. Om 3 uur en om 5 uur kreeg ik weer 'n natte neus in m'n gezicht en een zacht gejank klonk in m'n oor. Hup maar weer de badjas aan en naar buiten met m'n slaperige hoofd.
De laatste keer wilde ze niet meer mee naar binnen. Ik heb haar los gelaten en ze heeft de hele dijk bij mijn huis 26 x afgerend, hevig hijgend. Ik stond daar te verkleumen van de kou en ben maar naar huis gegaan. Had me net omgekleed en wilde haar weer gaan opzoeken en toen kwam mevrouw binnen stappen. Alsof ze 'n avondje in de kroeg was geweest, helemaal opgelucht en blij :-)
Daarna hebben we onze nacht nog even kunnen voortzetten. Bij kantoor ook weer 16 rondjes door de tuin. Maar het goede nieuws is dat ze nu al ruim 2 uur rustig ligt te slapen.

Vanavond ga ik haar naar m'n vriendin Domenica brengen, omdat ik een trainingsweekend voor de Alpe d'HuZes heb. Wel baalen dat ik haar met een zieke hond moet opschepen, maar als ze bij iemand in goede handen is, dan is 't wel bij Dootje!!

Onrustige nacht

Vannacht was Crady ineens niet lekker. Ze slaapt naast mij in d'r mandje en tot 4x toe kreeg ik vannacht een natte snuit in m'n gezicht. Zodra ik enig teken van leven vertoonde begon ze zachtjes te piepen. Nou dan weet ik wel hoe laat het is. Snel een badjas en slippers aan en madam naar beneden gedragen, voordeur open, en voordat ik haar een riem om kon doen scheurde ze al naar buiten.
En zo kwam het dat ik tot 4 x toe in het donker met m'n badjas en slippertjes achter haar aanrennend de hoek van de straat heb bereikt. Ze was vreselijk aan de diaree en moest ook overgeven.
Vanmorgen toch maar gewoon mee naar kantoor genomen. We moeten daar met de lift naar 3 hoog en we hebben dit lift-ritje 3x gedaan, voordat ik uberhaupt kon beginnen aan m'n werkdag. Elke keer als we net weer boven waren, begon ze weer te piepen en te smakken of kokken. Hup weer de tuin in en jawel hoor het kwam er aan alle kanten uit.
Tegen de middag vertrouwde ik het niet meer en heb m'm moeder even gebeld of die met Cree bij haar dierenarts langs wilde gaan. Zo gezegd zo gedaan.

De DA denkt dat ze overgevoelig is voor het nieuwe medicijn Trocoxil - Mavacoxib. Dit medicijn is pas een maand op de markt en de bijwerkingen kloppen met de klachten. Ze heeft 'n spuit ( cerenia ) gehad en weer andere medicijnen. En jawel, het lijkt erop dat ze nu wat rustiger is.

We kijken het weer even aan....

't gaat lekker met m'n meisje

Het gaat goed met Crady. Ze loopt al iets minder kreupel, al merk ik wel dat we nog heeeel rustig aan moeten doen. We zijn alle 2 niet bijzonder geduldig, en dat zal toch even moeten. Ik moet niet uit het oog verliezen dat ze behoorlijk in haar schouder hebben zitten rommelen en er toch wel 'n flinke snee zit die moet genezen.
Maar ze is blij, doet alles verder prima en zit totaal niet aan haar draadjes te pulken!!


En zo ziet de oorlogswond er op 't moment uit.


En in close-up.

Kantoorhond

Vanmorgen is Crady weer meegegaan naar kantoor. Ik was met m'n duffe hoofd even vergeten dat je de achterklep dan voorzichtig moet openen en 6 x BLIJF moet zeggen... gevolg, klep open en Cree springt er zo uit, ik zeg in 'n reflex FOEI en hup ze springt er zo weer in..... Afijn ik zal jullie de verdere details besparen, maar ze springt als 'n dolle overal op en af, wil niet door mij de trapjes opgetild worden en doet alsof er helemaal niks aan de hand is. Of we dit zo nog 6 weken in bejaarden/invalide tempo gaan volhouden..., ik betwijfel het.

Op kantoor begon de wond een beetje te jeuken en ze ging er steeds aan likken en krabben. M'n baas heeft 'n leuke oplossing voor haar uit de kast gehaald.
Nu hebben we 'n heuse Interpresario hond !!! De enige, echte, dat dan weer wel natuurlijk.

Lekker geslapen

De familie van Driel heeft heerlijk rustig geslapen. Ik op de bank, Crady in d'r mandje voor de bank, best gezellig eigenlijk.
Ze drinkt goed, we zijn vanmorgen even naar de hoek van de straat gestrompeld, ook dat ging prima. En ja zoals ik al schreef aan eetlust ontbreekt het haar niet. Dat karaktertrekje hebben ze in elk geval niet weggehaald. Gelukkig is ze dus niet misselijk of ziek van de operatie. Ze zijn hard voor zichzelf hoor die hondjes, daar kan de mensheid nog wat van leren!

Vandaag is Oma van Driel even 'n dagje bij haar, morgen gaat ze weer gewoon mee naar kantoor.

Iedereen die de afgelopen dagen met ons heeft meegeleefd, bedankt, het is hartverwarmend, dat doet de mens goed !!!

Operatie geslaagd, patiënt heeft weer honger!

Vanmorgen om 6 uur ging m'n wekkertje, Crady keek me vanuit haar mand naast m'n bed meewarig aan. Moet dat baas, zo vroeg, leek ze te willen zeggen. Om 7 uur zaten we in de auto op weg naar Eersel. Geen files gehad, alles verliep voorspoedig en de Iphone navigatie bracht ons naar de juiste plek.

Geen lange wachttijden, meteen aan de beurt, ze wisten al dat de Koninqing eraan kwam :-) Nog even een schouder onderzoekje met sjorren en trekken, dat vond ze niet leuk, grom en piep. Bloedafname voor 'n organen onderzoek (moest ik extra aanvragen, maar ik dacht nu we er toch zijn..., dan maar meteen de full package, ja toch,niet dan?) Kwartiertje wachten. Alles was goed. Crady kreeg een middel dat ze rustig zou worden en spoedig vielen haar ogen dicht en liep 't kwijl uit haar bek. De assistente kwam haar halen, ze gingen haar klaar maken voor de kijk operatie.

Afgesproken was dat ik mee mocht kijken en dat we tijdens de operatie zouden beslissen of het noodzakelijk was om te opereren. Het wachten duurt dan ineens lang, ze zouden me toch niet vergeten zijn ? Eindelijk, ik mocht komen. Van Crady was niets meer te zien, die lag onder de operatie lakens. Het tv scherm stond al aan en ik kon zo meteen mee in een live Medisch Centrum West aflevering (ja ja sorry zo lang is het ongeveer geleden dat ik tv heb gekeken :-)





Er werd al snel duidelijk dat er veel artrose te zien was. Op het filmpje zijn dat die wapperende witte onderwater planten.... Maar opeens kwam de hunebed in beeld, jeetje wat een kei was dat. Maarten (de orthopeed) zei nog nooit zo'n groot stuk gewoekerd bot te hebben gezien. Ja, ja, je bent een speciaal hondje of niet!



Er is een poging gedaan om het via de kijk-operatie-gaatjes weg te halen, maar dan was hij 3 uur bezig geweest. Besloten is dus dat het eruit moest en er een grotere snede gemaakt moest worden. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg de steen van 1 van de assistentes meteen toegereikt om 'm van dichtbij te bekijken. Erg imposant kan ik je zeggen. Crady kon weer dichtgenaaid worden, langzaam bijkomen en voor mij was er tijd om in het o zo gezellige Eersel in de plaatselijke brasserie te gaan brunchen en wat vriend(in)nen te bellen om bij te praten.

Rond 1 uur was ik weer terug. Crady lag nog heerlijk te snurken met af en toe een klaaglijk gejank tussendoor. De assistente stelde me gerust dat het niet van de pijn was, ze had een flinke pijnstiller gekregen, maar dat dat het bij effect is van de narcose en het weer wakker worden. Ik vertrouwde haar maar op d'r blauwe ogen, maar m'n "moeder" hart verscheurde bijna bij het zien van dat zielige hoopje hond.



Maarten kwam er nog even bijzitten en vertelde dat ze dus artrose heeft en het vocht wat hij uit haar gewrichten heeft gehaald middels een punctie troebel was. Dit gaan ze opsturen naar Utrecht en met 'n dag of 10 hebben we daar de uitslag van. Hij denkt aan reuma. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoe die hunebed nu in haar schouder terecht is gekomen en ik weet ook niet meer of ik het gevraagd heb en of ik daar antwoord op heb gekregen..... Over 6 weken moeten we terug en dan zal ik een vragenlijstje maken, beter!

De terugreis ging prima, ik had de kachel tot de tropische temperaturen van 25graden laten oplopen, want Cree was 'n beetje bibberig van de narcose. Het snot wat mij al dagen dwars zit in m'n hoofd begon ook rijkelijk te stromen, je kan 't maar kwijt zijn. Thuis heel voorzichtig bij het grasveldje uit de auto getild, plasje doen Crady? No way, ze wilde naar huis, nog 'n keer vriendelijk vragen.... Noppes, hare majesteit heeft geen zin om te plassen. Later begreep ik waarom..., ze laat 't gewoon lopen, net zo makkelijk :-) Voor vandaag zullen we 't door de vingers zien. Nu mag je even zielig zijn, morgen weer gewoon 'n stoer wijf, ik hou niet van watjes !!

Binnengekomen strompelde ze linea recta naar de keuken en ging daar voor het aanrecht zitten met zo'n blik van, En nu eten. Mandje voor de bank gezet, haar voerbak erbij, 1 onsje Duck erin, ik óp de bank met een bord zuurkool van de liefste buurvrouw van NL en nu verplicht samen 'n avondje rust houden. Goed voor ons alle 2. Vannacht ga ik 'n nachtje op de bank slapen, ze mag voorlopig niet naar boven en ik wil haar nu even niet alleen laten. Je moet er wat voor over hebben. Gelukkig slaapt m'n bed zo beroerd, dat ik 't verschil niet zal merken. Misschien ga ik nog wel bij Cree in d'r mand liggen, eens kijken of dat comfortabel is.

Ze ligt nu rustig te slapen dus alles lijkt goed te gaan.




Ik zal 'm ook nog even op youtube zetten, want hij is wel erg klein zo....
http://www.youtube.com/watch?v=HskrtZUaxMI

Al het gewapper wat je dus in beeld ziet is artrose. Bij ongeveer 15 sec zie je onder in beeld rechts de "knikker". Later in de film is de DA hem aan het lossnijden om later operatief te verwijderen.
De camera gaat even uit beeld omdat ik me rotschrok van 'n grote Bordeaux Dog die ineens begon te snurken, en ik had 'm nog niet zien liggen :-)

Mooie afsluiting carrière.

Vandaag hadden Crady en ik onze laatste wedstrijd in het o zo geliefde Oldenzaal. Een leuke Workingtest, waar de hele dag een dreiging was van een flinke wolkbreuk, maar waar we het tot op 't laatst droog hebben gehouden.

Ik had al de hele dag 'n goed gevoel over ons als team. Wat voor punten de keurmeesters er ook aan zouden geven, ik had m'n eigen punten al gegeven. Het ging super. Ze luisterde goed, had er duidelijk zin in, deed zelfs de sleep, meteen onze eerste proef, goed. Kortom voor mij was ze al de Koninging van de dag.
Als dan het moment van de prijsuitreiking daar is en er wordt bekend dat we 2e zijn geworden, gaat er een golf van geluk door je heen.

En mijn uiteindelijke doel van vandaag, het wederom behalen van de Co Antonisse Wisselbokaal voor beste A hond in de Workingtesten van dit seizoen is ook gelukt. In april waren we 1ste en nu dus 2e. Een mooi gemiddelde.


Beetje saai dat wel... 2007 - 2008 - 2009 WT Prijs Oldenzaal.

In 2007 wonnen we 'm al eens. Toen hebben we 'm maar een paar maanden in huis mogen hebben. Ik hoop dat de FRC dit keer wat vlotter is.....

Ook trainingsmaatje Jaap viel in de prijzen in de B1 en Herbert heeft vandaag z'n
1ste B2 binnengehaald.

Het had zomaar ook de laatste autorit kunnen worden van Pascal en mij want op de terugweg begaf de ruitenwisser op zijn helft het. En da's niet handig als de regen inmiddels wél met bakken uit de hemel valt. Maar we zijn veilig thuisgekomen.

Ze heeft vandaag niet noemenswaardig kreupel gelopen. Maar eens kijken wat de orthopeed er van gaat zeggen dinsdag.

Ik ga met een brede glimlach op m'n gezicht slapen. Het was een dag van afscheid op vele fronten, het voelde goed, Cray en ik gaan aan een nieuwe fase in ons leven beginnen!
Hans, Herbert, Jaap, Mary, Rob bedankt voor de gezellige trainingen. Pascal bedankt voor wat Crady en ik mede namens jou behaald hebben. Het ga jullie goed.

Liefs Amber en toppertje Crady