..... niet altijd goed bericht....

Ik heb lang in de ontkenningsfase gezeten. Het ging immers op het oog redelijk met Crady. Maar gisteren kwam de definitieve diagnose van het biopt binnen van oncoloog Rutteman. Het is definitief een histiocytair sarcoom in haar schouder...... Levensverwachting 3 tot 6 maanden.... Het wil nog steeds niet tot me doordringen, ik blijf 't ontkennen, blijf in wonderen geloven.... Maar vandaag kon ik er niet omheen. Ze had 'n slechte dag vandaag, ze liep erg kreupel. En dan maakt m'n hoofd overuren. Hoeveel pijn heeft ze ? Waar ligt de grens ? Als ze niet meer wil eten ? Dat kan nog wel eens lang duren bij mijn klikobakkie :-). Als ze helemaal niet meer wil lopen? Het is zo moeilijk, ze is zo hard voor zichzelf, ik heb geen idee hoeveel pijn die poot nu doet. Ze loopt er nauwelijks op, ze tilt 'm voortdurend op als ze zit..., ik weet 't niet.....

Ik hoop maar dat ze deze slechte dag heeft omdat ik haar vrijdag en zondag weer wat dummies heb laten halen en heb laten zwemmen. Ik dacht, je kan in een gouden kooi doodgaan, en niet meer genoten hebben van de dingen die je zo leuk vond of gewoon genieten to the max.
Voor dat laatste heb ik gekozen en ik hoop maar dat dat de reden is dat ze vandaag een slechte dag had. Ik heb de morfine dan ook maar iets verhoogd vandaag.

Het zullen moeilijke tijden worden. Maar ik probeer zoveel mogelijk vast te houden aan het feit dat Crady zich geen zorgen maakt over morgen, of overmorgen en dat ik dat ook niet moet doen. Leven in het NU en genieten van haar.......... Ik doe m'n best.......